Zorg tussen lidstaat en interne markt - CDA

eeks Kantelingen134niet verder gaan dan strikt noodzakelijk is. In variant D is flexibiliteit ingebouwd,doordat er drie pakketten worden aangeboden (standaard, minimumen uitgebreid) en verschillende modaliteiten met betrekking tot heteigen risico mogelijk zijn. Daarnaast kan een verzekeraar ‘remgeld’ stellenop verstrekkingen waarvan de kosten te hoog worden, terwijl de verzekeraarin zijn polisvoorwaarden invloed kan uitoefenen op de inhoud en omvangvan de verzekeringsaanspraak. Derhalve beschikken verzekeraars met betrekkingtot het aan te bieden pakket over ruimte met betrekking tot het te voerencommerciële beleid en de nodige mogelijkheden om zich van elkaar teonderscheiden. Deze vormgeving maakt de zorgverzekering van variant Dminder kwetsbaar uit oogpunt van het evenredigheidsbeginsel.De acceptatieplicht vormt, zoals reeds meerdere malen is gesteld, eveneenseen beperking van het vrije verkeer. Deze is te rechtvaardigen met het oogop de toegang tot de zorg (volksgezondheid in de zin van de exceptie vanartikel 46 EG-verdrag). In hoeverre aan het evenredigheidsbeginsel is voldaanin een commerciële context, hangt af van de vraag of de verplichting nietverder gaat dan noodzakelijk is. In dit verband is het positief te waarderendat de acceptatieplicht geclausuleerd is, aangezien aan verzekerden in eenbepaalde leeftijdscategorie (bijvoorbeeld tussen 40 en 65 jaar) een premieopslagvan maximaal 20% in rekening mag worden gebracht.Zoals reeds opgemerkt is, valt een schadelastverevening (in tegenstelling toteen premieverevening) niet onder een beperkt geïnterpreteerd verbod vanartikel 29 en artikel 39 Derde Schaderichtlijn. Hoe zou een dergelijke vereveninggebaseerd op onvermijdelijk blijvende schadekenmerken de toets aande regels voor het vrij verkeer kunnen doorstaan? Zoals reeds naar vorenkwam, moet een verplichting om deel te nemen aan verevening als vergaandworden beschouwd. De conclusie dat er een beperking van het vrije verkeerbestaat, is dan snel getrokken. In hoeverre deze beperking gerechtvaardigdis met een beroep op het financiële evenwicht en de toegang tot de zorg(volksgezondheid), hangt af van de toets aan het evenredigheidsbeginsel. Deverevening in variant D gaat niet zo ver als in andere varianten, daar dezebeperkt blijft tot onvermijdelijk blijvende schadekenmerken. Bezien vanuithet perspectief van het evenredigheidsbeginsel, is de verevening uit variantD daarom minder kwetsbaar dan die uit andere varianten, waarbij overigensniet uit het oog moet worden verloren dat deze verevening plaatsvindt in demeest commerciële context van alle varianten. Meer in het algemeengesteld, geabstraheerd van het kader van variant D, hangt de toets aan hetevenredigheidsbeginsel van een vereveningstelsel af van de eigenschappenvan de markt. Moet op basis van een economische inschatting geconcludeerdworden dat, indien ten aanzien van bepaalde aspecten niet verevendwordt, juist hierop een vergaande risicoselectie door de verzekeraars zalplaatsvinden? Indien dit het geval is, luidt de conclusie waarschijnlijk dat