Zorg tussen lidstaat en interne markt - CDA

eeks Kantelingen154knelpunten betekent overigens niet dat daarmee automatisch strijd met hetEG-recht een gegeven is.Het bestaan van knelpunten kan verklaard worden uit de volgende tweegegevens. In de eerste plaats is er, hoewel de rechtspraak over zorg en EGrecht(met name op het terrein van het vrije verkeer) zich zeker sinds debekende arresten Kohll en Decker gestaag ontwikkelt, relatief weinig jurisprudentiebeschikbaar over de verhouding tussen de nationale reguleringvan zorgverzekeraars en het EG-recht. Hierdoor moeten de conclusies overde mogelijke verenigbaarheid van nationale voorschriften met bijvoorbeeldde communautaire bepalingen van het vrije verkeer of van de DerdeSchaderichtlijn met een bepaalde mate van voorzichtigheid en de nodigeslagen om de arm worden geformuleerd. Er bestaat eenvoudigweg geenrechtspraak over nationale voorschriften in de zorg als de acceptatieplicht,het verbod premies te differentiëren op grond van risicoselectie, de verplichtingom te verevenen etc. Duidelijkheid bijvoorbeeld omtrent de vraag ofdergelijke voorschriften de toets met het evenredigheidsbeginsel kunnendoorstaan, kan daarom niet volledig gegeven worden. De analyse berust opeen inschatting die onder meer gebaseerd is op een analoge toepassing vande rechtspraakdie betrekking had op andere typen overheidsregulering. Een dergelijkeonzekerheid is inherent aan relatief nieuwe beleidsvoornemens van lidstaten,zeker indien deze op het terrein van de zorg en de sociale zekerheid liggen.In de tweede plaats moet de aanwezigheid van de knelpunten verklaard wordenuit de onduidelijke formuleringen van de bepalingen van de DerdeSchaderichtlijn die voor de zorgsector de kern van deze richtlijn vormen.Zoals in paragraaf 2.2.1 is aangetoond, is discussie mogelijk over de interpretatievan de verbodsbepaling van artikel 29 en artikel 39 Derde schaderichtlijnen de uitzonderingsbepaling van artikel 54 Derde Schaderichtlijn. Erbestaat zelfs onduidelijkheid over de belangrijke vraag naar de reikwijdtevan de Schaderichtlijnen: wat moet verstaan worden onder een wettelijkstelsel van sociale zekerheid, ten aanzien waarvan geldt dat deze niet onderhet toepassingsbereik van deze richtlijnen vallen? De toets aan de DerdeSchaderichtlijn heeft daarom een hypothetisch karakter. Slechts op grondvan hypotheses, die met kracht van argumenten aanvechtbaar zijn, kunnende verschillende varianten van zorgverzekeringen worden getoetst aan deDerde Schaderichtlijn. Vanaf het stelsel dat besproken is in variant B tot enmet het stelsel van variant D (of variant E indien de overheid in deze variantbesluit bepaalde verplichtingen aan alle verzekeraars op te leggen) loopt eenlidstaat de kans dat de door hem noodzakelijk geachte regulering van zorgverzekeringenin strijd is met de Derde Schaderichtlijn.In onderstaande tabel worden de varianten B, C, D en E afgezet tegen de