Zorg tussen lidstaat en interne markt - CDA

eeks Kantelingen116maximumpremie. 241 Deze is gekoppeld aan een standaardovereenkomst(het wettelijk gedefinieerde pakket). Om te kunnen voldoen aan het evenredigheidsbeginselmoet de maximumpremie op een adequate hoogte wordenvastgesteld. Voorkomen moet worden dat een verzekeraar gedwongen wordtverlies te lijden, zoals hierboven reeds uiteengezet is bij de bespreking vanvariant B. Dit dient uiteraard te worden beoordeeld in samenhang met hetvereveningssysteem.De verplichting om te verevenen kan beschouwd worden als een verplichtingom deel te nemen aan compensatiestelsels. Door de verevening wordenimmers de verzekeraars gecompenseerd voor hun slechte risico’s. Zoals bijde bespreking van variant B reeds opgemerkt is, kan de deelname aan eenvereveningssysteem een vergaande verplichting zijn. Deze verplichting moetderhalve niet verder gaan dan noodzakelijk is en derhalve alleen gericht zijnop het doel met het oog waarop het in het leven is geroepen, namelijk detoegankelijkheid tot een zorgverzekering voor eenieder.De acceptatieplicht is, zo zou kunnen worden beargumenteerd, het spiegelbeeldvan het verbieden van beperkingen tot de toegang, nu door de acceptatieplichteenieder toegang tot een ziektekostenverzekering heeft. 242 Zelfswanneer een acceptatieplicht niet gelijk gesteld mag worden aan een dergelijkverbieden, maakt hij goede kans om gerechtvaardigd te worden doorartikel 54 lid 1 Derde Schaderichtlijn. In algemene bewoordingen wordt indit richtlijnartikel bepaald dat aan ziektekostenverzekeringen voorschriftenbetreffende het algemeen belang kunnen worden gesteld. Een acceptatieplichtdient het algemene belang van de toegang tot de zorg. Waarschijnlijkis voldaan aan het evenredigheidsbeginsel, nu er geen minder beperkendmiddel beschikbaar is om toegang tot de zorgverzekeringen te realiseren.De wettelijke omschrijvingen van het aan te bieden pakket zijn, zo zou kunnenworden betoogd, te beschouwen als voorschriften voor het aanbiedenvan een standaardovereenkomst. De evenredigheid lijkt te zijn gewaarborgd,nu door de functionele omschrijvingen bij het aanbieden van het standaardpakketenige flexibiliteit is toegestaan. Het verbod op pakketdifferentiatienaar risico, dat in variant C vooral betekent het aanbieden van een hogereigen risico tegen een lagere nominale premie, lijkt ook geoorloofd, omdatop deze wijze eveneens enige flexibiliteit wordt ingebouwd in het systeemvan de zorgverzekeringen. De wettelijke verplichting om het verzekeringsre-241 Zie ook I.G.F. Cath, De keuze voor een privaat of publiek stelsel wordt nietbepaald door het EU-recht, Memorandum van 20 februari 2003, p. 21.242 Zie in dit verband ook Zie ook I.G.F. Cath, De keuze voor een privaat of publiekstelsel wordt niet bepaald door het EU-recht, Memorandum van 20 februari 2003, p.20 en 21.