Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

ROZDZIAŁ VII.
TRAGEDJA JANOWSKA Z 16 MAJA 1657 R.
1. Pińszczyzna podczas buntu Chmielnickiego do 1656 r. — 2.
Ostatnie prace Boboli. — 3. Jego sylwetka duchowa. — 4. Śmierć
męczeńska. — 5. Pogrzeb i echa męczeństwa. — 6. Powolne zapomnienie.
„Tam crudele vix, aut ne vix quidem
in hac S. Congregatione propositum fuit simile
martyrium.” S. R. C. 1739.
1. — Chmielnicki, posunąwszy się w swym zwycięskim
pochodzie pod Zamość, wysłał stamtąd pułk. Nebabę z 20.000
kozaków na Polesie, w celu wzniecenia tam powstania. Teren
okazał się podatny, w krótkim czasie Wołyń i Polesie stanęły
po stronie Chmielnickiego. Wszędzie tworzyły się zbrojne
watahy rebelizantów i pod wodzą Brujaka, Filipowskiego,
Wyhowskiego, Zakusiły, Żuka i wielu innych, zapuszczały
zagony w najbardziej odludne zakątki Polesia, opanowywały
miasta i buntowały wsi.
1 ) „Ogień przez hultajskie od
Chmielnickiego kupy zapuszczony, tak się dalece zajął, że
powiaty Starodub, Rzerzyca, Mozyr, Pińsk, Brześć i inne
zamków niemało na Białej Rusi do szczętu zniszczone zostały”.
2 ) Najbardziej ucierpiał powiat piński. W 1648 r. z pomocą
schizmatyków pińskich i watahy Brujaka, zdobyli Kozacy Pińsk,
zrabowali go zupełnie, nie oszczędzili kościołów
franciszkańskiego i jezuickiego, i prawie w pień wycięli
miejscowych żydów. 3 ) Z odsieczą przybył z rozkazu hetmana,
polnego
1 ) Lipiński, Krzyczewski, str. 233—234.
2 ) Lipiński, Krzyczewski, str. 409; Baliński Michał, Diarjusz
Kazimierza Obuchowicza, Pamiętniki do wyjaśnienia spraw publicznych w
Polsce XVII wieku, str. 19―20.
125