Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

Wśród ówczesnych Leliwitów na pierwsze miejsce wybija
się Spicimir „de Arena.” W 1317 r. piastuje on kasztelanję sądecką,
w 1319 wiślicką, w 1320 występuje jako wojewoda krakowski a od
1330 r. jako kasztelan krakowski. W tymże roku za pozwoleniem
króla założył Tarnów. Za czasów Kazimierza W. cieszył się wielką
powagą i brał czynny udział przy podpisaniu zawieszenia broni z
Krzyżakami (1334) i w ugodzie, zawartej z Janem, królem czeskim,
w Trenczynie (1335). W 1350 r. złożył godność kasztelana
krakowskiego i niedługo potem zmarł (27 marca 1352 r.). 3 )
Słuszność ma zatem Niesiecki przenosząc Spicymierza na czasy
Łokietka, błądzi jednak sprowadzając go do Polski z nad Renu. 4 )
Samo imię Spicymierz jest czysto słowiańskie a w XIII i XIV
wieku często powtarza się w Polsce. 5 )
1
) Zachorowski Stanisław, Wiek XIII i panowanie Władysława
Łokietka, Dzieje Polski Średniowiecznej, Kraków 1926, T. I, str. 354—355.
2
) Dąbrowski Jan, Dzieje Polski od 1333 do 1506 r., Dzieje Polski
Średn., T. II, str. 131—135.
3
) Nakielski Samuel, Miechovia, Cracoviae 1634, str. 256—257;
Piekosiński, Poczet rodów, str. 33—34; Polaczkówna, Materjały do
heraldyki, str. 60; Smoleński M. ks., Melsztyn, Kraków 1888, str. 9, 30—31;
Bogatyński Władysław, Hetman Jan Tarnowski 1488—1561, Biblioteka
Warszawska 1911, T. III, 322; Leniek Jan, Tarnów za czasów Leliwitów,
Tarnów 1911, str. 20.
4
) Smoleński, Melsztyn, str. 35—36; Jastrzębski Wojciech, Nowy
miesiąc prześwietnego domu Leliwów, Kraków 1641.
5
) Taszycki Witold, Najdawniejsze polskie imiona osobowe, Kraków
1926, str. 35, 97.
Bardzo swoistą hipotezę na temat pochodzenia herbu
1
Leliwa, ogłosił pod koniec XVIII w. Kuropatnicki. )
Wyprowadza on go „z rzymskiej winnicy”, skąd został
przeszczepiony do Polski przez biskupów, wraz z innemi
herbami, jak Róża, Ciołek, Leward, Odrowąż, Ogończyk i.t.d.
Ze względu na brak uzasadnienia i zupełną dowolność tej
koncepcji, niema potrzeby dłużej się nad nią zastanawiać.
Przeciw importowaniu herbu Leliwa z obcych krajów, z
właściwym sobie temperamentem, wystąpił w 1561 r.
Orzechowski. 2 )
„Ród domu Tarnowskiego ani gościem, ani
267