Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

2
) Wielewicki, Dziennik, T. III, str. 184—185; Rostowski-Martinov,
Lituanicarum Societatis Iesu historiarum libri decem, Parisiis—Bruxellis
1877, str. 249—250.
3
) Napis ten podano w Kłosach, T. X (1870), n. 240, str. 68;
Zarewicz, Op. cit., str. 47:
„Viator audi non morabor. Scis lapides non loquaces esse, quin et
taceam, nisi cogeret loqui veritas, ut pudeat non fater homines, quod
loquuntur lapides.
Andreas Bobola de Piaski noveras omnino, hospes nisi aut
sis peregrinus, post probatam quatuor maximis regibus fidem et
dignum tamen libero homine obsequium, vitaque acta tenore
aequabili hic quiescit heus invidia habes hic quod mordeas genus
haut potes et laudabiles avos clara haec et illustria antiquitate et
meritis, sed quaeis propria virtute magis fecit illustria unicum non
excuso, si non cuius meritis arriserit verum haec vita fuit probari
tantum probatissimis.
Vixit annos LXXVI. Moritur XXVII Novembris Anno Domini D.
MDCXVI.
Albertus Bobola de Piaski succamerarius Praemisliensis Capitaneus
Pilsnensis nepos ex fratre posuit.”
Nb. Tekst przytoczony bez żadnych zmian i poprawek w tej formie,
w jakiej przekazali go wyżej wymienieni wydawcy.
4
) Zarewicz, Op. cit., str. 47.
etc Capitaneo. Andreas tumulo surgit Bobola Vetustas,
Ostendit gemmas Patria cara tibi”. Cały portret ujęty w ramy,
których boczne ramiona tworzą kolumny korynckie, mające
bazy i kapitele ozdobione medaljonami, wyrażającemi herby:
Leliwa, Starykoń, Gozdawa i Trąby. Godło Leliwa dziedziczył
Andrzej po ojcu swym Krzysztofie, Starykoń odnosi się do
jego matki, Elżbiety z Wielopolskich, Gozdawa wskazuje na
Dedyńską, matkę Elżbiety, istnienia herbu Trąby niemożna
wytłumaczyć inaczej, jak tylko w ten sposób, że rytownik
pracował prawdopodobnie w mennicy Radziwiłłów w Wilnie.
Na portrecie występuje podkomorzy w polskim stroju, głowa
proporcjonalna z bujną, podgoloną fryzurą, twarz podłużna,
czoło pomarszczone, oczy wyraziste, głęboko osadzone, nos
orli, wąs mierny, podkręcony ku górze i szwedzka bródka,
nadająca twarzy wygląd ascetyczny. Prawa ręka obejmuje
wąski pas, lewa medaljon z podobizną króla, zwisający na
podwójnym łańcuchu. Miedzioryt ten, zdobiący drugie,
317