Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

ROZDZIAŁ XI.
W CHWALE BŁOGOSŁAWIONYCH
24 czerwca 1853 r.
1. Kasata zakonu, ciało Męczennika w obcych rękach. — 2.
Przeniesienie ciała do Połocka w 1808 r. — 3. Kult w Połocku. — 4.
Wydalenie Jezuitów z Połocka w 1820 r. i przeniesienie relikwij do kościoła
Dominikanów. — 5. Wznowienie procesu beatyfikacyjnego. — 6. Pius IX
ogłasza Andrzeja Błogosławionym. — 7. Obchód beatyfikacji w Rzymie.
„ Una cum lectissima Societate Iesu, una cum
Poloniae gente, quae tantum Virum demiratur et
quantocius colere festinat; Te Beatissime Pater, oro
humiliter obsteterque, ut V. Andream Bobola ineluctabili
iudicio Tuo Beatis accenseas”. S. R. C. 1853.
1. — Dnia 21 lipca 1773 r. podpisał papież Klemens
XIV brewe, zaczynające się od słów: „Dominus ac
Redemptor”, wymuszone przez dwory burbońskie i z powodów
natury administracyjnej, znoszące zakon Jezuitów na całym
świecie. Dnia 13 sierpnia ustanowił papież „Kongregację
kardynałów i konsultorów dla wykonania brewe kasacyjnego”,
a Kongregacja ta rozesłała na ręce nuncjuszów apostolskich
instrukcję, z poleceniem doręczenia jej biskupom, w celu
ogłoszenia kasaty w kolegjach jezuickich. W Polsce otrzymał
ten akt nuncjusz Józef Garampi i w pierwszych dniach
września wręczył go kanclerzowi wielkiemu koronnemu,
biskupowi poznańskiemu Andrzejowi Młodziejowskiemu.
Sprawa wykonania brewe kasacyjnego wywołała bardzo
ożywione dyskusje na terenie, obradującego wówczas w
217