Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

że miał i drugą żonę, bo raczej pierwszym związkiem
złączył się był z parentelatką herbu Leliwa, trzeba
przyznać, z którą na dom swój i sukcesorów swoich
przyjął herb Leliwa, jako Długosz świadczy, luboć ja
indziej dowodziłem, że herb Leliwa i w cudzych
krajach jest wielom domom zwyczajny.”
Opowieść Niesieckiego o powodach sprowadzenia
Spicymierza z nad Renu i otoczenia go królewskiemi
„faworami” nie wytrzymuje krytyki. Jest ona konsekwencją
uporczywie przez niego podtrzymywanej koncepcji o
nadreńskiem pochodzeniu herbu Leliwa, z której, nawiasem
mówiąc, uczynił pewne grzecznościowe czysto, dość jednak
nielogiczne, ustępstwo na rzecz „powagi Długosza.” Rzekomy
pobyt tułacza Władysława Łokietka w Nadrenji i gościna,
jakiej zaznał u „ojca Spicymierzowego”,
1 ) Katalog arcybiskupów gnieźnieńskich, Monumenta Poloniae
Historica, T. III, str. 393; Niesiecki, Korona, T. I, str. 20; T. IV, str. 318;
Korytkowski Jan ks., Arcybiskupi gnieźnieńscy, Poznań 1888, T. I, str. 202—
222, 591; Małecki, Studya heraldyczne, T. I, str. 102.
2 ) Niesiecki, Korona, T. IV, str. 318-319.
3 ) Przez oddanie mu za żonę siostrzenicy swej Gertrudy, córki
Bolesława, księcia sieradzkiego i mazowieckiego.
to wymysły nie znajdujące w źródłach żadnego uzasadnienia.
Faktem stwierdzonym jest tylko pobyt Władysława we
Włoszech i na Węgrzech, w latach 1302—1304. l ) Pewnem jest
również, że Łokietek a po nim Kazimierz W. (1333—1370),
opierali się w swych rządach na kończących już swe
różniczkowanie, rodach szlacheckich i to głównie
małopolskich. Cały szereg starych i swego czasu wpływowych,
ale skompromitowanych politycznie rodów, jak Odrowążowie,
Powały, Awdańce, Łabędzie, Zarębowie, Łodzice i Rawici
ustępują zwolna z pola a ich miejsce zajmują Bogorje,
Śreniawici, Nagodzice, Niesobiowie, Poraje i Leliwici. Ci
ostatni zwłaszcza należą pod koniec panowania Łokietka a w
początkach Kazimierza W. do ich najbliższego otoczenia i w
polityce, zwłaszcza węgierskiej, odgrywają dominującą rolę. 2 )
266