Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

dosłownie 118 członków, wśród których 94 padło ofiarą
miłości, zaraziwszy się, niosąc posługę chorym i konającym. 1 )
Śmiercionośne jej tchnienie ominęło całkowicie Pińszczyznę,
tak iż widniała ona jak samotna wysepka życia wśród
powszechnego cmentarzyska, co współcześni przypisywali
opiece Apostoła tej okolicy. 2 ) Łaski te sprawiły, że kult
Męczennika zapanował w masach prostego ludu. Wnet
rozpowszechnił się on i wśród stanu szlacheckiego a zwłaszcza
wśród magnatów. Przyczynił się do tego znowu, niewiele napozór,
znaczący wypadek.
4. — Po rozbiciu narodu na stronników Augusta II i
Leszczyńskiego, Sapiehowie ogłosili się po stronie
Leszczyńskiego i popierającego go króla Szwecji, Karola XII,
ich zaś przeciwnicy, z księciem Michałem Serwacym
Wiśniowieckim na czele, trwali wiernie przy Auguście II. W
nagrodę za to otrzymał ks. Wiśniowiecki, po śmierci Józefa
Bogusława Słuszki, godność hetmana polnego lit. a dnia 17
stycznia 1702 r. kasztelanję wileńską. W tym charakterze
występował w 1703 roku w Lublinie, jako marszałek izby
poselskiej. 3 ) Nie na tem koniec jego karjery. „Po zdrajcy
Kaźmierzu Sapieże”, został mianowany przez Augusta II (27.
XI. 1703), hetmanem wielkim litewskim a w maju lub czerwcu
1706 r. wojewodą wileńskim. Karjera ta była jednak
krótkotrwałą. Karol XII, chcąc zupełnie
1
) Catalogus Prov. Lith. S. I. 1664—1720, pod 1710 r., Zbiory T. P.
N. Wilno, Rps n. 100.
2
) S. R. C. 1739, Sum. n. 6, str. 94, § 71.
3
) Wolff, Senatorowie i dygnitarze, str. 75, 76, 83, 152,157; Niesiecki
Kasper, Korona Polska, T. IV, Btr. 553.
pognębić Augusta II, wkroczył do Saksonji, zajął ją bez
trudności i nie ustąpił z niej, aż August w pokoju, zawartym w
październiku 1706 r. w Alt-Ranstadt, zrzekł się korony polskiej
na korzyść Leszczyńskiego. Wiśniowiecki był jedną z
najbardziej czynnych jednostek w obozie Augusta II i walczył
mężnie, choć ze zmiennem szczęściem, przeciw Szwedom i
Leszczyńskiemu. Kiedy po abdykacji Augusta II, Leszczyński
ogłosił amnestję, przystąpił Wiśniowiecki w 1707 roku do jego
159