Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

całe swe życie oddał na służbę Bogu i dobro dusz, i nie
zawahał się nawet przed złożeniem ofiary z swego życia, tego
dowodu najwyższego stopnia miłości Boga i bliźniego.
Dwukrotne cięcie szablą w szyję, 2 ) było ukoronowaniem
tragedji janowskiej, której ofiarą padł dnia 16 maja 1657 r.
Andrzej Bobola.
5. — Tymczasem oddział wojska polskiego pod wodzą
regimentarza Naruszewicza począł się zbliżać do Janowa, by
grasujące tam oddziały kozackie rozpędzić i oczyścić z nich
okolicę. Na wieść o tem kozacy w popłochu, pośpiesznie
wycofali się z Janowa. 3 ) Po ich odejściu, ludzie, ochłonąwszy
z przerażenia zebrali się gromadnie na rynku, skąd zdjęci
ciekawością weszli do rzeźni. Okrutnie umęczone ciało
Męczennika leżało bezwładnie, jedyne jego okrycie stanowiła
purpura krwi własnej, obficie sączącej się z licznych ran.
Współcześni naoczni świadkowie w prostych rysach
odtwarzają straszny obraz, jaki roztaczał się przed ich oczyma:
„Widziałem ciało jego, krew bardzo obficie spływała z głowy,
rąk i nóg”. 4 ) „Ciało W. Boboli leżało na stole, widziałem rany
okrywające je od szyi aż po biodra, twarz była spuchnięta od
uderzeń, tak iż ani oczu, ani nosa, ani uszu rozpoznać nie było
można”. 5 ) Wnet wyszedł też z ukrycia ks. Zaleski, polecił
zwłoki przenieść na swą plebanję a później umieścił je,
przykryte całunem, w kościele parafjalnym. 6 ) Jezuici pińscy,
uwiadomieni o okrutnej śmierci członka ich kolegjum, wysłali
dwu księży, którzy przybyli do Janowa w piątek (18, V),
przybrali ciało w sutannę jezuicką i przez Duboję, wieś i stację
misyjną kolegjum pińskiego, wozem przewieźli je do Pińska.
Ludność Duboi a zwłaszcza Pińska, pogrążona w głębokim
smutku, oddawała
1 ) Tamże, str. 33, § 8; str. 45, § 76.
2 ) Tamże, str. 39, § 40; str. 45, § 76.
3 ) Tamże, str. 59, § 177.
4 ) Zeznanie 90-letniego Jana Klimczyka. Tamże, str. 33, § 6.
5 ) Świadectwo Dominika Wolffa Abrahamowicza, chirurga
janowskiego. Tamże, str. 40—41 § 49.
6 ) Tamże, str. 34, § 11.
146