Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

krewnym kupno Bobolic. Krewni jednak wyparli się ich i
wymawiając się brakiem pieniędzy, odrzucili propozycję.
Wobec tego książę za radą baronów wystawił Bobolice na
sprzedaż i zarządził, że nabywca tej posiadłości będzie miał
prawo utrzymać ją w swem władaniu na zawsze, bez względu
na pretensje krewnych braci z Bobolic, z jakiemiby ci w
przyszłości mogli wystąpić. W pobliżu w Henrykowie
znajdowało się fundowane przez Henryka Brodatego w 1228 r.
opactwo Cystersów, 4 ) którego rządy sprawował energiczny i
zapobiegliwy opat Bodo. Za radą Henryka Pobożnego kupił on
Bobolice w całej rozciągłości i wypłacił ich dotychczasowym
właścicielom 19 marek srebrnych wagi polskiej, z czego
Przybysław otrzymał 7 marek, trzem innym przypadło zaś w
dziale 12 marek. 5 ) Przy akcie sprzedaży zrzekli się panowie z
Bobolic, tak w imieniu własnem, jak swych potomków, prawa
wykupu
l
) Kutrzeba, Dawne pol. prawo, str. 81—82; Rafacz Józef, Dawny
proces polski, Warszawa 1925, str. 177.
2
) Taubenschlag Rafał, Proces polski XIII i XIV wieku do statutów
Kazimierza W., Lwów 1927, str. 99—100.
3
) Kutrzeba, Op. cit., str. 33—37.
4
) Heyne, Denkwürdigkeiten, str. 384; Chrząszcz Johannes,
Kirchengeschichte Schlesiens, Breslau 1908, str. 36.
5
) Stenzel, Liber fund., str. 27.
swej posiadłości, którą z powodu przestępstw utracili. Dla
zapewnienia tej transakcji prawomocności i mocy
obowiązującej po wieczne czasy, wystawił książę w 1239 r.
opactwu henrykowskiemu dyplom, opatrzony swą pieczęcią i
podpisami świadków, wśród których pierwsze miejsce
zajmował syn jego Bolesław. 1 ) W 1241 r. nastąpił głośny w
dziejach naszych napad Tatarów, który się zakończył tragiczną
śmiercią Henryka Pobożnego, na polu walki pod Lignicą.
Dziedzictwo Henryka przeszło na jego synów, faktycznie
jednak sprawował rządy najstarszy z nich Bolesław Rogatka. 2 )
Secesław i Witosław spadkobiercy panów z Bobolic, chcąc
prawdopodobnie wyzyskać zamęt, jaki spowodował na Śląsku
najazd Tatarów, połączeni z wszystkimi krewnymi swoimi,
279