Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

Kandydatura przeznaczona jest w zakonie Jezuitów na to,
by pragnący wstąpić do zakonu, zapoznał się nieco z
konstytucjami Towarzystwa i by zakon poznał bliżej
usposobienie, zalety, wady i zdatność kandydata do prac, jakim
ma się oddawać w późniejszem życiu. Na wstępie pouczono
Andrzeja, jak ma się zachować w czasie kandydatury, zakazano
mu wszelkiej styczności z obcymi a nawet z domownikami,
wyjąwszy przełożonych i tych, których mu dla towarzystwa
przydzielono. Czas odosobnienia miał on wyzyskać na
przeczytanie t. zw. Examen generale, czyli potrzebnych mu
zaraz na wstępie informacyj o zakonie Jezuitów, skrótu
konstytucyj i reguł, oraz na gruntowne przemyślenie tego
obfitego materjału. W konferencjach objaśniano mu bardziej
istotne wymagania, jak obowiązek gotowości do służby Bogu w
każdej okoliczności i na każdem miejscu, obojętności co do
obowiązków, urzędów, prac i studjów, całkowitej otwartości
wobec przełożonych. Zwracano mu uwagę, by dobrze
zastanowił się nad rodzajem życia, jakie obrał, by nie musiał w
przyszłości ponosić dotkliwych konsekwencyj lekkomyślności i
braku rozwagi w tym względzie. Kandydaturę kończyły
kilkudniowe rekolekcje, spowiedź z całego życia i Komunja św.
1 )
4.—Dnia 10 sierpnia 1611 r. otrzymał Andrzej
suknię zakonną i rozpoczął nowicjat, czyli t. zw. drugą
próbę, 2 ) która trwała całe dwa lata. Cel nowicjatu polega
na tem, by nowicjusza wprowadzić w znajomość zasad
ascezy, konstytucyj i reguł zakonu, obowiązków płynących
z ślubów, jakiemi na całe życie ma się związać, środków
ułatwiających wykorzenienie wad charakteru, zdobycie
cnót i rozwinięcie zalet osobistych i to znajomość nietylko
teoretyczną, ale wprawić go w praktyczne zachowanie
reguł, przepoić go duchem zakonu i skłonić go do stałego,
systematycznego opanowywania swych instynktów,
zachcianek i wdrożenia się w służbę Bogu z pełnem
zaparciem się siebie, objawiającem się głównie w
45