Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

wielu zwolenników dla kalwinizmu. Na pogrzeb jego stawiło
się wielu mieszczan, prawie cały magistrat i wszystkie cechy.
1
) Merczyng Henryk, Czterokrotne zburzenie zboru wileńskiego,
Wilno 1932, str. 26-28.
2
) Annuae Collegii Vilnensis 1637, A. S. I. Lith. 38, k. 288—289.
3
) Łowmiańska Marja, Wilno przed najazdem moskiewskim 1655 r.,
Wilno 1929, str. 54, 82.
Gdy okazały pochód pogrzebowy z pochodniami i
śpiewami przeciągał o godzinie 10 1 /2 koło kościoła św. Jana, z
którego właśnie po skończonej Mszy św. wychodzili
akademicy, ktoś „z tłumu" zwrócił się do śpiewaków z
żądaniem przerwania śpiewu, uwłaczającego miejscu
należącemu do kościoła. Gdy to nie pomogło, posypały się na
uczestników pogrzebu kamienie i wywiązała się bójka, w
czasie której trumnę zrzucono z karawanu na ulicę. Możliwe,
że w tej utarczce zginął akademik, o którym pisze Bobola.
Jakkolwiek rzeczy się miały, treść listu świadczy o
szerokiem jego sercu, współczującem z cierpieniem ludzkiem i
chętnem do usług, a z drugiej strony wskazuje na zaufanie,
jakiem go darzyła szlachta, uciekając się do jego pośrednictwa
w sprawach tak bolesnych a delikatnych, jak ta o której w liście
mowa.
O pracy zewnętrznej Andrzeja, jakiej się w następnych
latach oddawał w Łomży, nic nie zanotowano. Musiała ona
jednak przynosić dodatnie owoce, gdyż przełożeni w
informacjach z lat 1639 i 1642, z uznaniem podkreślają jego
zdolności, wytrawny sąd, dość bogaty zasób doświadczenia,
dobre wykształcenie oraz talent krasomówczy. 1 )
4. — Dnia 3 lipca 1642 r. wziął Bobola udział w
obradach kongregacji profesów w Wilnie, 2 ) która wybrała na
prokuratora Melchjora Schmelinga i poleciła mu wpłynąć na
generała zakonu, Mutiusa Vitelleschi, by wszczął starania u
Urbana VIII papieża, o włączenie oficjum o św. Ignacym
Loyoli i św. Franciszku Ksawerym do brewjarza rzymskiego i
o kanonizację, błogosławionego podówczas Stanisława Kostki.
3 ) Po ukończonej kongregacji pozostał Andrzej w domu
98