Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

suche ich wyliczenie wypełniłoby kilka arkuszów druku. 3 )
Wdzięcznych czcicieli Męczennika ożywia
1 ) Kronika diecezji przemyskiej, marzec 1927.
2 ) Przesłane pierwotnie Piusowi IX, który przekazał je do kościoła al
Gesu, skąd przyszło do Bobolanum. Zob. Konstanty Ireneusz Pomian hr.
Łubieński, biskup Sejnejski, Kraków 1898, str. 86—87.
3 ) Jarosz Szymon ks. T. J., Błogosławiony Andrzej Bobola, Kraków
1928, str. 33—61; Rostworowski Jan ks. T. J., W doniosłej sprawie religijnej
i narodowej, Kurjer Warszawski, 1936, n. 25, str. 10.
obecnie gorące pragnienie ujrzenia go jak najszybciej w aureoli
Świętych - kanonizowanych. Zdają sobie oni dobrze sprawę z
tego, że beatyfikacja to dopiero wstęp do prawdziwych
zaszczytów ołtarza, mocą którego kult błog. Andrzeja
publiczny, znajdujący swój właściwy wyraz we Mszy św. i
oficjum brewjarza o bł. Andrzeju, jest wyłącznym udziałem
zakonu Towarzystwa Jezusowego i diecezyj polskich, nie
obejmuje zaś całego świata chrześcijańskiego. Dlatego
oczekują oni uroczystego, nieomylnego dekretu papieskiego,
któryby definitywnie stwierdził wobec całego świata
uczestnictwo bł. Andrzeja w glorji niebieskiej, zaliczył go do
albumu Świętych Kościoła katolickiego i tem samem pozwolił
na oddawanie mu w całym świecie publicznej czci, należnej
wyłącznie Świętym.
W sprawie kanonizacji bł. Andrzeja toczy się w Rzymie
zwyczajny, formalny proces, którego pozytywny wynik zależy
od stwierdzenia i uznania dwu prawdziwych, niebudzących
żadnych wątpliwości, cudów, zdziałanych przez Boga za
pośrednictwem Błogosławionego. Niewiadome, jakie
stanowisko zajmie Kongregacja Obrzędów, wobec
przedstawionych sobie łask, przypisywanych bł. Andrzejowi.
Uznanie dwu z nich za cuda, równać się będzie pomyślnemu
zakończeniu długoletnich starań o kanonizację; odmówienie im
charakteru cudu, spowoduje nową zwłokę w tej sprawie.
Dziewięćdziesiąt ośm lat upłynęło od śmierci bł.
Andrzeja, do jej uroczystego uznania przez papieża Benedykta
XIV za śmierć męczeńską za wiarę i znów dziewięćdziesiąt
ośm lat czekali jego czciciele na zaliczenie go przez Piusa IX
257