Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

targ, sprzedaż i zakupy. Na znak dzwonem udawali się do
kościoła lub cerkwi, by otrzymać „błogosławieństwo”, poczem
po brzegi wypełniali karczmy i gospody, skąd wracali na noc
do domów, pijani, bez grosza zarobionego na targu.
Zjawiających się w 1621 r. misjonarzy jezuickich,
przyjmowali niechętnie, nawet wrogo, uważając ich za kupców
wędrownych, lub
1 ) Cat. br. Prov. Lith. S. I. 1652-1655, Coll. Pinscense: P. Andreas
Bobola Concionator, Missionarius, Notae sive excerpta, APMP Rps T. 750,
str. 185.
2) Missio Pinscensis 1621, Relatio data Episcopo Luceoriensi, Zbiory
Czartoryskich w Krakowie, Rps T. 112, str. 465—473.
szpiegów tureckich, gdyż pierwsi to byli kapłani, jakich
zobaczyli w swych lasach i trzęsawiskach. Ci dopytywali się o
katolików, zwanych tu powszechnie Litwinami, (jako
potomków rzymsko-katolickich przybyszów z Litwy),
odwiedzali ich w domach i wyznaczali im miejsce i czas na
ogólne zebrania. Na zebrania przychodzili katolicy tłumnie.
Misjonarze, w krótkich a przystępnych dla ich umysłowości
naukach, pouczali ich o potrzebie spowiedzi, Komunji św. i
innych Sakramentów, uczyli ich podstawowych prawd Wiary
św. i pacierza. Przygotowawszy w ten sposób grunt, słuchali
spowiedzi, poczem odprawiali Mszę św. w jakimś czystym
spichlerzu i po stosownem przemówieniu rozdawali Komunję
św. Następnie udzielano Sakramentów Chrztu św. i
małżeństwa. Na tem kończyła się misja, księża udawali się do
innej wsi i w ten sam sposób nad nią pracowali.
W podobnych warunkach pracował Andrzej Bobola, w
towarzystwie ks. Marcina Tyrawskiego T. J., 1 ) wyzyskując
chwile względnego spokoju, jakie po 1651 roku zapanowały w
Pińszczyźnie.
Wyprawy misyjne urządzał on w okolicach
rozciągających się między Pińskiem a Janowem Poleskim.
Obchodząc miasteczka i wioski wygłaszał w większych
2
skupiskach ludzkich kazania, ) a przede wszystkiem
wstępował do wiejskich lepianek, gdzie ludność zupełnie
zaniedbaną i ciemną w rzeczach wiary, nauczał katechizmu, w
129