Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

W różnorodne dokumenty zaopatrzony, przybył wreszcie
Rzewuski do Pińska. W Pińsku musiał użyć całej swej wymowy i
wytężyć wrodzony sobie spryt, żeby wedle możności jak
najwierniej zachować przepisy Kościoła katolickiego,
obowiązujące przy przewożeniu relikwij. Nieodzowną w tym
względzie była obecność komisji, wyznaczonej przez biskupa
Dederkę, na co znowu nie chcieli się zgodzić tak urzędnicy
świeccy, jak zastępca archimandryty, Innocenty. Powoływali się
oni na brzmienie zarządzeń władz wyższych, które nic nie
wspominają o protokółach, lub świadkach, a nakazują tylko wydać
ciało a poza tem nic więcej. Najpierw udało się Rzewuskiemu
przekonać wiceprefekta miasta Horkuszę, oraz prezesa sądu
powiatowego Ignacego Oleszę, że obecność księży Dąbrowskiego i
Brzozowskiego nie będzie miała charakteru, zakazanej przez
Golicyna procesji, owszem odpowiada ona myśli rozporządzenia
carskiego, bo jako urzędnicy duchowni będą oni mogli wydać
świadectwo o tożsamości ciała, które car polecił przewieźć do
Połocka. Z pomocą, głęboko tym dowodem przekonanych o
potrzebie obecności Dąbrowskiego i Brzozowskiego, urzędników i
dzięki różnym wybiegom, udało się wreszcie uzyskać na to zgodę i
archimandryty Innocentego. Poza tem starał się Rzewuski o
dopuszczenie do rozpoznania ciała dwóch jeszcze księży pińskich,
a mianowicie znanego już Jana Łukaszewicza i Hołówki, którzy
doskonale znali ciało Boboli, wszelkie jednak jego wywody
pozostały bezowocne.
Niewolniczo trzymając się zarządzeń ministerialnych
otworzył Innocenty kryptę dopiero około godziny siódmej
wieczorem, gdy już ciemna noc zapadła. Do środka weszli
Rzewuski, Dąbrowski, Brzozowski, Horkusza z sekretarzem,
Olesza i Innocenty z jednym mnichem, jako towarzyszem.
Otwarto trumnę, obecni, jako stali mieszkańcy Pińska, znający
wszelkie właściwości męczeńskiego ciała Sługi Bożego,
stwierdzili jego tożsamość. Wobec tego Rzewuski obwiązał ciało
jedwabnym czerwonym sznurkiem, a na kartkach papieru na niem
umieszczonych wyciśnięto pieczęci kancelarji biskupiej, dziekana
Dąbrowskiego, parafji franciszkańskiej, sądu powiatowego i
222