Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

2 ) Załęski, Jezuici, T. IV, str. 1385.
3 ) Roku 1808 dnia 17 Ianuarii wiadomość wzięta od WJM Xiędza
Jana Łukaszewicza kapelana WW Panien Bazyljanek mieszkającego w
Pińsku o ciele V. Martyris Andreae Bobolae S. I. Arch. Post. Gen. S. I. Rps
T. VI, n. 1; T. VII, n. 22; Kopja w APMP T. 750, str. 274—276.
pińsko-turowską, a kościół pojezuicki wraz z kolegjum
odebrała unitom i osadziła w nim schizmatyckich bazyljanów.
Nowi gospodarze uszanowali relikwje Męczennika sprawy
zjednoczenia Kościołów i pozostawili je w tym stanie, w jakim
je zastali. 1 )
2. — Wskutek pierwszego rozbioru Polski w 1772 r.
Białoruś, a z nią cały szereg kolegjów jezuickich wcielono w
obręb cesarstwa rosyjskiego. Katarzyna II nie pozwoliła
ogłosić w swem państwie brewe kasacyjnego, wobec czego
Jezuici białoruscy pozostali na miejscu i pracowali nadal,
początkowo za milczącą a później za wyraźną zgodą Stolicy
św.
219
2 ) Myślą zwracali się oni często do swego skarbu,
znajdującego się w Pińsku w obcych rękach. Niemniej obawą
napełniały ich pogłoski o zamiarach usunięcia ciała
Męczennika z widowni, jakie przypisywano mnichom
prawosławnym. A pogłoski te nie były pozbawione podstaw.
Kult Sługi Bożego nie przygasał, owszem wzrastał tak, że
nawet prawosławne „błahoczestiwe pospólstwo ustawicznie
chodzi do... Bobolego, długo się modli y offerta znaczne daje.”
Nie podobało się to archimandrycie klasztoru pińskiego, wobec
czego napisał do synodu prawosławnego z zapytaniem, jak
temu przeciwdziałać. Odpowiedziano mu, by zabronił otwierać
kryptę i dopuszczać do niej pobożnych, i by później w chwili
stosownej, zakopał ciało do ziemi, w tajemnicy przed ludźmi.
Pierwszą część polecenia wykonano w całości, co do
zakopania ciała miał archimandryta jakieś wątpliwości i
osobiście w tej sprawie wyjechał do synodu. W międzyczasie
jeden z podległych mu mnichów wyjawił te zamiary
gwardjanowi Franciszkanów pińskich, Konradowi
Zaranowiczowi i prosił go gorąco, by wszczął starania o
wydanie sobie ciała Boboli, który „jeszcze nie zakopany jak
był na tym miejscu i w tym samym ubiorze.” Zaranowicz