Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

połockiego i bijąc oraz mordując broniących dostępu parafjan,
porwali relikwje i unieśli je z sobą. Nowe protesty pozostały bez
echa. Ciało złożono w Moskwie w gmachu Higienicznej
Wystawy Ludowego Komisarjatu Zdrowia, w lokalu
niedostępnym dla publiczności, w nadziei, że może się ono stać
cennym przedmiotem do targu międzynarodowego. Wynika to
jasno z propozycji, jaką Krasikow kilkakrotnie podsunął
dziekanowi moskiewskiemu, ks. Piotrowi Zielińskiemu, w
słowach: „Bierzcie relikwje i wywieźcie je jak najprędzej do
Polski.” W związku z tą propozycją, wydelegował arcybiskup
Cieplak księży Zielińskiego i Ludwika Borkowskiego do
pertraktacyj z rządem sowieckim. Okazało się jednak, że
komuniści godzą się wydać relikwje ale pod warunkiem, że rząd
polski odda im drogą wymiany ciała kilku zastrzelonych w 1919
r. bolszewików. Uwiadomiony o tem Cieplak, polecił 27 lipca
Zielińskiemu, by starał się przenieść relikwje tymczasowo do
swego kościoła, aż nadejdzie od papieża zgoda na przewiezienie
relikwij. Bolszewicy ciała nie wydali i na tem sprawa utknęła. l )
Bezowocne były również kilkakrotne starania rządu polskiego o
ich odzyskanie.
1 ) Kwiatkowski Antoni ks., Profanacja zwłok błog. Andrzeja Boboli
w świetle dokumentów 1919—1922, Przegląd Powszechny 1927, T. 173, str.
339—355; T. 174, str. 74—88; Rutkowski Franciszek ks., Arcybiskup Jan
Cieplak, Warszawa 1934, str. 189—213, 314—316, 329. W kraju na łamach
wielu dzienników ukazały się protesty w 1922 r., zob. np. Rzeczpospolita
Warszawska, n. 188, 244; Dziennik Poznański, n. 155.
3. — Do jej pomyślnego załatwienia przyczyniła się
dopiero klęska głodowa, jaka w następstwie reformy rolnej,
dotknęła Rosję. Nieszczęsnej ludności, ginącej masowo z
głodu, przyszedł z pomocą Ojciec św. Pius XI, przez
utworzenie w 1922 r. misji ratowniczej w kilku miastach Rosji.
Moskiewska stacja ratownicza od lipca 1922 r. pozostawała
pod kierunkiem dwóch jezuitów z Ameryki, księży Gallagher i
Walsh. Wnet po przybyciu do Moskwy, dowiedzieli się oni o
losach relikwij Błogosławionego. W celu ich rozpoznania i
odszukania, zwiedzili dokładnie Wystawę Higieniczną, nigdzie
250