Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

się ze Stolicą św., bez uprzedniego zezwolenia senatu
rosyjskiego. 2 )
Po drodze wstąpił Rzewuski do Mińska, by z władzami
kościelnemu i świeckiemi załatwić niezbędne formalności.
Pierwszą
1
) List Dydziula do Kognowickiego z 6. VI. 1805, Arch. Post. Gen. S.
I. T. VI, n. 7; Czermiński, str. 165.
2
) Narratio officialis — De translatione Corporis Servi Dei V. Andreae
Bobola a Graeco-Rossiaco Monasterio Pinscensi ad Collegium Polocense S. I.
R. P. Ludovici Rzewuski, Procuratoris Provinciae Albae Russiae eiusdem
Societatis, et Procuratoris specialiter deputati ad translationem ipsam anno 1808
die 30 Ianuarii Polociae, Arch. Post. Gen. S. I. Rps T. VIII, n. 34; Kopja w
APMP T. 750, str. 186—195.
wizytę złożył łacińskiemu biskupowi Dederko, któremu
wręczył listy polecające i poprosił o wyznaczenie komisji
kanonicznej do rozpoznania i przejęcia ciała Sługi Bożego.
Przekraczało to wprawdzie władzę biskupa, w tak
wyjątkowych jednak okolicznościach z Rzymem nie można się
było porozumiewać i należało działać na własną rękę. Dederko
wyznaczył pismem z 8 stycznia 1808 r. komisję w osobach
kanonika smoleńskiego, proboszcza w Karolinie, dziekana
pińskiego ks. Kaspra Dąbrowskiego, proboszcza pińskiego,
franciszkanina O. Antoniego Brzozowskiego i przeora
klasztoru pińskiego, dominikanina O. Beata Milanowskiego.
Następnie, żeby się zabezpieczyć przed trudnościami ze strony
urzędników pińskich, postarał się u mińskiego gubernatora
Karniejewa o jego, własnoręcznie napisane i podpisem oraz
pieczęcią opatrzone upoważnienie do zabrania relikwij, w
czem urzędnicy miasta i powiatu nietylko nie mogli
przeszkadzać, owszem w razie potrzeby mieli obowiązek
wspomagać Rzewuskiego. Za radą gubernatora udał się jeszcze
Rzewuski do prawosławnego arcybiskupa Potenkina, do
którego jurysdykcji należał klasztor piński, w którym
znajdował się grób Boboli. Od tego otrzymał również
opieczętowane rozporządzenie wydania ciała, bez względu na
nieobecność miejscowego archimandryty.
221