Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

położonych… obmyślił.” Jakób z Piasków Bobola († 1636)
odnowił całkowicie w 1614 r. kościół parafjalny w
Jankowicach Kościelnych Sandomierskich a w 1627 r.
wystawił przy nim dzwonnicę, plebanję i wraz z żoną
zaopatrzył kościół w liczne przedmioty liturgiczne. W 1623 r.
założył przy kolegjum Jezuitów w Sandomierzu konwikt dla 12
młodych, należących do zubożałych rodzin, szlachciców i
zapisał na ten cel 15500 złp. na dobrach swych Wilczyce. W
1635 r. przeznaczył na pomieszczenie konwiktorów swą
kamienicę, stojącą do dziś dnia w rynku miasta Sandomierza.
Ta „fundatio Boboliana” przetrwała aż do kasaty zakonu
Jezuitów. Dziś tylko tablica, widniejąca nad schodami,
świadczy o pierwotnem przeznaczeniu budowli. Kanonik
krakowski Kasper z Piasków Bobola († 1647), testamentem
przeznaczył dość wysoką sumę na katedrę krakowską i kościół
w Jankowicach.
Szczere przywiązanie Bobolów do Kościoła
katolickiego, niezachwiane nawet w dobie prawdziwej
powodzi haseł sekciarskich, napływających do Polski z
Zachodu i Południa i szerzących prawdziwe, choć przeważnie
chwilowe, spustoszenie w szeregach wyznawców wiary
katolickiej, natchnęło ich do utrzymywania ścisłych stosunków
z Towarzystwem Jezusowem, z zakonem, który się zrodził w
chwili największego napięcia walki tradycyjnej, apostolskiej
wiary z nowinkami protestanckiemi.
Gościnny dom Krzysztofa z Piasków Boboli i Elżbiety z
Wielopolskich stał zawsze otworem dla Jezuitów, z czego w
licznych podróżach swych korzystali, wedle wyrażenia
Czarnockiego „oni naszy Herbestowie, Laterniowie i
Skargowie”. Andrzej podkomorzy kor. gorliwie zabiegał o
otwarcie jezuickiego domu profesów przy kościele św. Barbary
w Krakowie, a gdy starania te uwieńczył pożądany skutek,
łożył wiele na jego utrzymanie. Przyczynił się też do powstania
domu profesów w Warszawie, na kolegjum w Krośnie
przeznaczył 5000 złp. i ofiarą 1000 złp. umożliwił odbudowę,
zrujnowanego przez pożar, domu nowicjatu w Wilnie. Jakób (†
22