Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

węzłami krwi z nimi związaną rodzinę. Przypuszczenie to
zdaje się potwierdzać, wiadomość podana przez Jakóba
Bobolę, 3 ) powtórzona przez Niesieckiego, że „w Piaskach
także dziedzictwie Bobolów, ktoś z przodków tej familji,
kościół z muru wyprowadził, nadał i pięknym kształtem
ozdobił.” Skądinąd wiadomo, że kościół ten we wsi Piasek
Wielki własnym kosztem polecił wymurować z kamienia i
poświęcił św. Katarzynie, Spicymierz kasztelan krakowski,
herbu Leliwa. 4 ) A zatem przynajmniej do XVII wieku, (Boboli
panegiryk wydany w 1644 r.), istniała w rodzinie Bobolów
tradycja pokrewieństwa z Tarnowskimi.
Przypuszczenie o wspólności krwi Bobolów z innymi
Leliwitami stanie w nowem świetle i nabierze jeszcze większej
siły, gdy się roztrząśnie wiadomości, jakie mamy o ich
posiadłościach. Znajdowały się one w ziemi sandomierskiej i
obejmowały Mały i Wielki Piasek, Gadawę, Słupów, Zagajów
i inne
1
) „Fundus abo Erectio kościoła Wszystkich Świętych w Krakowie”,
Paprocki, Herby, str. 377—378.
2
) Paprocki 1. c.; Niesiecki zwie ich Tarnowscy, Melsztyńscy,
Jarosławscy, Słupowscy i uważa ich za boczne gałęzie Tarnowskich „iż to
jedenże dom i krew”. Zob. Korona, T. II, str. 402; T. III, str. 69, 242; T. IV,
str. 318—324.
3
) Bobola Jakób, Votum.
4
) Długosz, Liber ben., T. II, str. 9.
jakieś wsi. Główną posiadłością a zarazem gniazdem rodzinnem
i stałem miejscem pobytu Bobolów miał być Mały Piasek. Stąd
też Bobolowie już w pierwszej połowie XV w. pisali się de
Piasek, de Parva et Magna Piasek, z Piasku, lub z Piasków. Sam
jednak Długosz zanotował, że wieś Gadawa (powiat stopnicki,
parafja Dobrowoda), należała w XV wieku do kasztelana
wiślickiego, później wojewody lubelskiego, Jana Szczęsnego
Tarnowskiego. l ) Słupów zaś (18 km od Miechowa, parafja
Działoszyce), w 1391 r. należał do Leliwity kasztelana
poznańskiego Jana z Ostroroga „alias de Słupów”, w 1413 do
Rafała de Słupów, w 1448 do Jana Słupowskiego, w 1482 r.
290