Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

podniosła uroczystość. Podczas Mszy św., odprawionej przez
prowincjała Jamiołkowskiego, złożył Bobola w jego ręce
uroczystą profesję czterech ślubów, dodając do trzech
zwykłych, czwarty ślub szczególnego posłuszeństwa
1 ) „P. Andreas Bobola... est complexionis valde cholericae, non valet
ad docendum... ad gubernandum nondum valet, donec discat proclivem
frenare choleram”. Cat. trienn. II Prov. Lith. 1628.
2 ) Biografowie nie znając wyniku egzaminu Boboli „ad gradum", jak
również omówionej wyżej korespondencji, uważali profesję jego za
normalną konsekwencję świetnie złożonego tego egzaminu. Del Pace, str.
10; de Buck, str. 11; Kajsiewicz, str. 17; Kiejnowski, str. 12; Czermiński, str.
36—37; Rocci, str. 27—28.
3 ) W życiorysach podano różne daty profesji Boboli — 2 czerwca
1625 — Bzowski, str. 16; Rocci, str. 37. — 2 czerwca 1631 — Kajsiewicz,
str. 20; — 2 lipca 1630 — de Buck, str. 11 oraz S. R. C. 1728, Sum. n. 2, str.
5, § 93. Błąd popełniono przy kopjowaniu wiadomości z Cat. trienn. Prov.
Lith. 1651 (dzisiaj w A. S. I. Lith. 9, k. 132, n. 4), gdzie wyraźnie
zanotowano datę profesji — 2 czerwca 1630 r.
Stolicy apostolskiej, co do misyj. Po skończonej Mszy św.
odbyła się w zakrystji druga część tego uroczystego aktu, a
mianowicie złożenie ślubów dodatkowych, któremi Andrzej
zobowiązał się do troski o zachowanie w zakonie ubóstwa w
pierwotnej jego doskonałości, do wymawiania się od przyjęcia
godności duchownych w zakonie i poza zakonem, w wypadku
zaś gdyby posłuszeństwo papieżowi zmusiło go do tego,
przyrzekł pozostać w ścisłych związkach z zakonem i we
wszystkiem zasięgać rady generała, względnie jego delegata.
Następnie spisał własnoręcznie trzy egzemplarze, zawierające
formułę złożonych ślubów. Jeden z nich wysłano do archiwum
generała. Drugi egzemplarz znajdował się do 1731 r. w
archiwum prowincjała, 1 ) trzeci w archiwum domu profesów w
Wilnie. Niewiadomo jakim sposobem jeden z tych autografów
znalazł się w Niemczech w jakiejś antykwarni. Odnalazł go
tam przed 1877 r. prałat, szambelan papieski Amatus Boone, 2 )
zakupił i podarował Jezuitom belgijskim w Bruges. Jezuita Jan
Martinov sprowadził kaligrafa, który sporządził dokładną i
wierną kopję, a facsimile jej umieścił Martinov w drugiem
84