Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

ęce do
1 ) S. R. C. 1739, Sum. n. 7, str. 164—166; S. R. C. 1745, Cz. II, Lit.
C, str. 80—84; Lit. D, str. 37—89; Lit. E, str. 112—123; Lit. F, str. 21—24;
S. R. C. 1827, Informatio cum Sum. super signis, str. 88—92; Responsa ad
animadversiones quoad signa, str. 163—188, n. 214—232.
Boboli i poczęło wyrywać się do niego z rąk matki. Matka
przystąpiła z nią do ciała a Katarzyna objęła nogi Męczennika,
ucałowała je serdecznie i w kilku minutach całkowicie
wyzdrowiała. Po powrocie z kościoła przyjęła w gospodzie
posiłek, choroba znikła bezpowrotnie.
W 1730 r. wybuchła na Litwie epidemja dyzenterji,
która najbardziej szalała w Wilnie. Ofiarą jej padali ludzie bez
różnicy wieku i płci, największe jednak spustoszenia szerzyła
ona wśród dzieci. Pomiędzy innemi dotknęła ona boleśnie dom
młodego małżeństwa Franciszka i Reginy Florkowskich,
zamieszkałych w Wilnie.
1 ) Śmiertelne jej tchnienie
przyprawiło już jedno dziecko Florkowskich o śmierć a drugie
wtrąciło w przewlekłą i dokuczliwą chorobę. Lekarstwa nie
przynosiły dziecku, trawionemu krwawą dyzenterją, żadnej
ulgi, wszelkie pokarmy oddawało ono z krwią. Psujące się
wnętrzności wstrętną, jakby trupią wonią napełniały cały dom.
Do dyzenterji przyłączyła się wodna puchlina, wskutek czego
dziecko popadło w kompletny bezwład i bezruch. Gdy już
koniec wydawał się bliski, stroskana matka udała się do
kościoła św. Jana, przy kolegjum akademickiem i wśród
rzewnych łez uskarżała się na swe nieszczęście, przed swym
stałym spowiednikiem ks. Aleksandrem Kaszycem. Ten
poradził jej, by z żywą wiarą poleciła dziecko Boboli i
wysłuchała trzech Mszy św. na cześć Trójcy Przenajświętszej,
przyczem dodał: „Zobaczysz, że doznasz łaskawości i pomocy
Boga przez wstawiennictwo tego Sługi bożego”. Florkowska
zastosowała się do rady spowiednika, ochoczem sercem
ofiarowała Męczennikowi córeczkę i z największą, na jaką stać
ją było pobożnością, wysłuchała trzech Mszy św. Gdy wróciła
do domu i w drzwiach zapytała męża o stan dziecka, usłyszała
odpowiedź: „Żyje jeszcze, niewiem jednak jak długo cieszyć
182