Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

prowincjała Michała Ortiza: „Koniecznie potrzebny jest nam
kaznodzieja, któryby nadawał się równocześnie do utrzymywania
stosunków z magnatami. Proszę zatem przysłać nam ks. Andrzeja
Bobolę”. 2 ) Poważniejszy jednak w tej sprawie miał głos były
prowincjał a podówczas prepozyt wileńskiego domu profesów,
Paweł Boksza, skoro Ortiz ustąpił jego prośbie i w 1624 r.
przeznaczył Bobolę do Wilna.
W kościele św. Kazimierza znalazł Andrzej obszerne
pole do pracy apostolskiej. Dnia l lutego 1624 r. zawiązano
tutaj Sodalicję Marjańską mieszczan wileńskich, pod
wezwaniem N. Marji Panny Wniebowziętej. 1 ) Kierownictwo
kongregacji zlecono Boboli, który pełnił ten obowiązek w
latach 1624—1630. Prócz tego przez cały ten czas był on
kaznodzieją, spowiednikiem, miewał popołudniowe wykłady
Pisma św. i dogmatów, w latach 1626—1628 administrował
kościołem, jako rektor kościoła, a od 1628 r. do 1630 był
doradcą prepozyta. 4 ) Wiele czasu zajmowało z pewnością
organizowanie Sodalicji mieszczańskiej, nie był to jednak czas
stracony. Pod sztandar Niepokalanej zaciągała się coraz to
większa liczba sodalisów,
1
) Historia Domus Professae Viln. 1624, A. S. I. Lith. 38-II, k. 156.
2
) Brzozowski, Pars I, n. VIII.
3
) Historia D. Prof. Viln. 1624.
4
) Cat. br. Prov. Lith. 1624—1630, A. S. I. Lith. 6, k. 228, 234, 251,
257, 264, 270, 276.
przyczyniali się oni wielce swą obecnością i hojnością do
uświetnienia nabożeństw i procesyj, całą duszą oddawali się
pracy charytatywnej w szpitalach, przytułkach i więzieniach, a
do heroicznych wprost posuwali się czynów, w chwilach głodu
i moru, jakie Wilno nawiedzały. l ) Nie działo się to z pewnością
bez osobistego wpływu moderatora kongregacji, Boboli, który
pierwszy z heroicznem zapomnieniem o sobie brał się do
pracy. W czerwcu 1625 r. nawiedziła Wilno epidemja i
zabójczem swem tchnieniem gasiła życia ludzkie i szerzyła
wokół straszliwe spustoszenie. Kilku księży z domu profesów,
między nimi i Andrzej, pospieszyło z chętną i ofiarną pomocą,
zarażonym. Ludność, odczuwająca zawsze w podobnych
74