Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

Szymańskiego w 1810 r. 2 ) Wszelkie przedmioty otarte o ciało
Boboli, a zwłaszcza białe czapeczki, opatrzone jego
wizerunkiem, były uważane za bezcenny skarb i
najskuteczniejszy środek na wszelkie choroby.
Wdzięczność swą objawiali czciciele Sługi Bożego,
składając u jego trumny w ofierze świece, wosk, tabliczki
wotywne, szlachetny kruszec, pieniądze i przedmioty służące
do ozdoby krypty i uczczenia męczeńskiego ciała. Pieniądze i
kruszec składano w osobnej kasie, jako fundusz przeznaczony
na pokrycie kosztów beatyfikacji.
4. — Zaszły jednak doniosłe wydarzenia, które tę
upragnioną chwilę odwlekły na długie lata. Wielka wojna 1812
r., pochód olbrzymiej armji cesarza Napoleona na Moskwę,
przemarsze przez Połock jego korpusów, kwaterowanie wojska
w kolegjum odwróciły umysły ludzi od sprawy beatyfikacji a
jezuitów zmusiły do troski o ratowanie mienia, stanowiącego
podstawę ich bytu i działalności. 3 ) Dnia 7 sierpnia 1814 roku
papież Pius VII bullą „Sollicitudo omnium ecclesiarum”,
przywrócił zakon Towarzystwa Jezusowego na całym świecie.
Wówczas generał Tadeusz Brzozowski rozpoczął u władz
rosyjskich starania o pozwolenie na wyjazd do Rzymu. Prośbę
załatwiono odmownie, owszem co gorsza, z powodu licznych
nawróceń na katolicyzm osób z pośród najwyższej arystokracji
stołecznej, a zwłaszcza bratanka ministra wyznań i oświecenia
ks. Golicyna, wydalono wszystkich jezuitów a między nimi i
Brzozowskiego z Petersburga i odstawiono ich do Połocka.
Łącznie z tem byt jezuitów w Rosji był już przesądzony, rząd
czekał tylko na śmierć Brzozowskiego. Nastąpiła ona 5 lutego
1820 r. W miesiąc później car Aleksander podpisał (13 marca)
dekret wydalający zakon z terytorjum Rosji. Wyjazd jezuitów
miał nastąpić
1 ) Acta V. Andreae Bobola Arch. Post. Gen. S. I. T. VII, n. 54; Kopja
APMP T. 750, str. 293—294; Czermiński, str. 212—213.
2 ) Czermiński, str. 204—212; Osnowa życia etc., str. 17 i nast.
3 ) Załęski, Jezuici, T. V, str. 341—346.
228