Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

żołnierzy. Poprzedzał go wóz, wiozący prezesa sądu Oleszę i
Horkuszę, przyświecającego latarnią. Za miastem zaspy
śnieżne utrudniały jazdę, na dobitek wóz wiozący Horkuszę
wywrócił się i popsuł. Na granicy miasta Horkusza odesłał
żołnierzy z powrotem, sam zaś będąc na terytorjum, na które
władza jego już nie sięgała, towarzyszył nabożnie tej swoistej
procesji i idąc pieszo przed wozem Rzewuskiego, oświecał
latarnią drogę. W ten sposób po północy dotarli oni do
franciszkańskiego folwarku Wyszewicze, oddalonego od
Pińska około pięć kilometrów.
Przyjęty gościnnie w Wyszewiczach, po odjeździe
Horkuszy, wyprawił Rzewuski do Pińska szlachcica Stanisława
Wąsiackiego, aby uwiadomił księży i szlachtę miejscową o
jego nagłym wyjeździe i odebrał od nich dokumenty,
stwierdzające tożsamość ciała Boboli. Wąsiacki dobrze
wywiązał się z swego zadania, przywiózł dokumenty, o które
chodziło, reszty formalności dopełnił ks. Brzozowski, który 20
stycznia osobiście stawił się w Wyszewiczach. Przejazd przez
powiat słucki odbył się bez żadnych przygód. Najbardziej
obawiał się Rzewuski Mińska. Chciał bowiem przedstawić
ciało do rewizji biskupowi Dederko, na co władze z pewnością
nie udzieliłyby pozwolenia. Wobec tego dojeżdżając 24
stycznia późnym wieczorem do Mińska, i nieprzedstawiając
dokumentów, uprosił straże, że mu wraz z wozem, na którym
znajdowała się trumna, pozwoliły wjechać do miasta, bez rewizji.
Zajechał on natychmiast do seminarjum diecezjalnego i złożył
ciało w miejscu zamkniętem. Uwiadomiony o tem biskup stawił
się nazajutrz w seminarjum, oglądnął znane sobie już oddawna
ciało, zbadał świadectwa przywiezione i na nowo poręczył
tożsamość relikwij swą pieczęcią z polskim napisem: „Rzymsko-
Katolickich Kościołów Pierwszy Biskup diecezji mińskiej Jakób
Ignacy Dederko m. p. Przy weryfikacji de identitate corporis V.
Andreae Bobola Martyris S. I. w Mińsku dnia 25 Ianuarii 1808 r.”
Do oglądnięcia i uczczenia relikwij dopuścił biskup kilka osób z
pośród duchowieństwa miejscowego. Przy tej sposobności napisał
biskup Dederko list do Jezuitów połockich, pod dniem 26 stycznia
224