Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

2
) Nowak Edmund ks. dr., Duszpasterstwo wojskowe katolickie i
prawosławne w Rosji 1832—1914, Wilno 1934, str. 22.
3
) Relacja Bolesława Rusieckiego z 1884 r. w APMP; Czermiński, str.
236—237.
4
) Protocollo della Recognizione delle Reliquie 19 Luglio v. s. 1896,.
Arch. Post. Gen. S. I.; Kopja w APMP T. 750, str. 291.
Niedługo potem nowy dziekan połocki, ks. Batura przerobił
kryptę, mieszczącą ciało Męczennika, na piękną kapliczkę,
podniósł sufit i rozszerzone wejście zaopatrzył kratą. Relikwje
pozostawały jednak nadal w starej, podziurawionej przez
robactwo trumnie, umieszczonej prawie na posadzce. Następca
jego ks. Leonard Baranowski postanowił odmalować kapliczkę,
ustawić w niej ołtarz, sprawić metalową trumnę dla relikwij i
umieścić je w ołtarzu. Dzięki ofiarom, jakie udało się na ten cel
zebrać, zbożny zamiar począł się zmieniać w czyn. 1 )
Podniesienie relikwij na ołtarze miało się odbyć bardzo
uroczyście, tembardziej, że na 1908 r. przypadała setna
rocznica przywiezienia ich do Połocka. W grudniu 1907 r.
zjawił się w Połocku galicyjski Jezuita, ks. Jan Urban, który
omówił z dziekanem szczegóły tej uroczystości. W związku z
tem postanowiono postarać się w Rzymie o pozwolenie na
odprawianie 23 maja Mszy św. i brewjarza o Błogosławionym,
gdyż dotychczas w diecezji mohylewskiej, święto to nie
obowiązywało. Ponieważ wszelka korespondencja z Rzymem
musiała w Rosji przechodzić przez Departament Wyznań,
któryby prośby o wprowadzenie święta Błogosławionego nie
przesłał do Watykanu, przeto musiano załatwić ją drogą
uboczną. Z podaniem ks. Baranowskiego udał się ks. Urban w
1908 r. do administratora archidiecezji, prałata Denisewicza,
uzyskał od niego podpis na podaniu i wniosek przychylny i
drogą poufną przesłał podanie do Rzymu. W kilka tygodni
później nadeszło z Rzymu pozwolenie dla Połocka na
odmawianie pacierzy kapłańskich, odprawianie Mszy św. o
błog. Andrzeju (sub ritu duplici secundae classis) i nadanie
odpustu zupełnego na 23 maja, po wieczne czasy. W
międzyczasie ks. Urban napisał krótki życiorys
Błogosławionego, za dziesięć rubli uzyskał od rządowego
244