Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

3
) Acta Ecclesiae Collegiatae et Parochialis Omnium Sanctorum
Cracoviensis A. D. 1742 compilata, Archiwum Senatu Uniw. Jag, Rps n.
208, str. 21.
4
) Bembus, Czarnocki loco cit.
5
) Bielski M., Kronika, str. 385; Paprocki, Okolski, Niesiecki I. c.
6
) Bobola, Votum, str. 2.
7
) Długosz I. c.
8
) Bielski, Paprocki, Niesiecki I. c.
Czarnocki przypisuje mu inne jeszcze dzieła, a mianowicie, że
przyczynił się do założenia klasztoru Karmelitów w Krakowie na
Piasku, szpital Św. Ducha w Krakowie poparł materjalnie i
klasztor dla Klarysek w Starym Sączu „założył”, jeszcze przed
wstąpieniem do niego bł. Kunegundy.
Najpierw należy stwierdzić, że Jakób Bobola, o którym
mowa, nie jest postacią mityczną. Żył on rzeczywiście w
Polsce w XIV wieku, jak to wynika z dokumentu z 1386 r. 1 )
Wobec tego zgóry trzeba wykluczyć i zaliczyć do legend, cały
szereg wiadomości, jakie o nim przekazali wyżej wymienieni
autorowie. A więc napewno nie występował za czasów
Bolesława Wstydliwego, którego panowanie przypada na lata
1243—1279, tem mniej może być mowa o uzyskaniu przez
niego herbu Leliwa w 1229 r. Nie mógł on również założyć
klasztoru Klarysek w Starym Sączu, gdyż ten powstał w 1260
r., w czasie zaś, kiedy zakładano klasztor karmelitom na Piasku
(1397), Jakób prawdopodobnie już nie żył. 2 ) Więcej trudności
przedstawia wyświetlenie, kim w rzeczywistości był ten Jakób,
„rycerz bardzo sławnego w Hiszpanji zakonu
jerozolimskiego”, używający, według Długosza, wraz z swą
rodziną białej szaty, uważanej przez innych autorów za płaszcz
kawalerów jerozolimskich. Bardzo rozpowszechnionym,
nietylko w Hiszpanji, ale w całej prawie Europie był zakon
Joannitów, zwanych też Szpitalnikami, albo od 1309 r.
kawalerami rodyjskimi a od 1530 r. maltańskimi. Na ziemiach
Polski przebywali oni od 1286 r. w Kaliszu, gdzie ich osadził
książę Przemysł. Nosili oni jednak czarny płaszcz z białym
krzyżem maltańskim. Ze stroju, jakiego używał Jakób, wnosić
należy, że nie należał on do Joannitów. Białego płaszcza
używali Templarjusze i Krzyżacy, ale Templarjusze osiedli we
285