Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

ROZDZIAŁ VIII
POCZĄTKI KULTU MĘCZENNIKA
1. Zamieszki domowe w W. Ks. Litewskim na przełomie XVII i
XVIII wieku. — 2. Odnalezienie ciała Boboli w Pińsku w 1702 roku. — 3.
Pierwsze łaski. — 4. Uwolnienie ks. Wiśniowieckiego w 1710 roku. — 5.
Możnowładcy W. Ks. Litewskiego u grobu Męczennika. — 6. Powrót do
życia Głuszyńskiej i Grudzińskiej w 1711 roku.
„Quid quaeris alios Patronos, ecce
ego sum Andreas Bobola, occisus olim a
Cosacis, ego ero Patronus”.
S. R. C. 1739, Sum. n. 5, str. 77, §
50.
1. — Pan Bóg, w wyrokach swej Opatrzności
niezbadany, przypomniał światu swego wiernego sługę i to w
okolicznościach, w jakich się tego najmniej można
spodziewać! Z końcem XVII i w pierwszych dwóch
dziesiątkach XVIII w., wstrząsnęły całą Koroną i Litwą
wypadki, zwane mianem Wielkiej Wojny Północnej. Zatargi
domowe głównych rodów magnackich na Litwie Sapiehów i
Wiśniowieckich rozbiły szlachtę litewską na dwa wrogie,
zawzięcie zwalczające się obozy. Ród Sapiehów, popierany
przez króla Jana III Sobieskiego przeciw Pacom, doszedł w
czasie bezkrólewia (1696 do 1697) do szczytu swej potęgi i
wprost despotycznie począł narzucać innym magnatom swą
wolę. W czasie elekcji wojewoda wileński, hetman W. Ks. Lit.
Kazimierz, podskarbi W. Ks. Lit. Benedykt, oraz koniuszy W.
Ks. Lit. Michał, Sapiehowie, trzymali się stronnictwa
francuskiego i uporczywie popierali kandydaturę ks. Ludwika
Conti. Despotyzm Sapiehów wywołał silną reakcję i przyczynił
151