Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

słuszniej, że dokumenty współczesne dają podstawę do takiego
rozumowania.
Posiadłość ta tytułem ojcowizny należała w XIII wieku
do czterech braci, piszących się z Bobolic. Byli to Przybysław,
Boguchwał, Wojsław i Gostacho. 4 ) Niezbyt chlubnie zapisali
się oni w historji, gdyż dopuszczali się tak zwanego w
ówczesnej terminologii prawnej „łotrostwa”, czyli zawodowo i
gromadnie dokonywali rozbojów na drogach publicznych. 5 ) Z
powodu tego niecnego procederu oskarżono ich przed księciem
krakowskim i wrocławskim, Henrykiem II Pobożnym, który w
1239 r. polecił ich pojmać, uwięzić i przeprowadzić proces
kryminalny. Jako środek dowodowy zastosowano wobec nich
Istniał tam warowny gród na skale, własność królewska, później
Myszkowskich i Męcińskich. Zob. Długosz, Liber ben., T. II, str. 220.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, T. I, str. 256.
1 ) Paprocki, Herby, str. 438; Niesiecki, Korona, T. III, str. 139—147.
2 ) Słownik geogr. Król. Pol., T. I, str. 255, 257.
3 ) Bobolice, Boboliz, Bobolitz, Bobilwitz.
4 ) Stenzel Gustaw Adolf, Liber fundationis claustri sanctae Mariae
Virginis in Heinrichow, Breslau 1854, str. 24.
5 ) „exercendo latrocinium”, Stenzel, Liber fund., str. 24—27;
Kutrzeba Stanisław, Dawne polskie prawo sądowe, Lwów 1921, str. 21, 22.
t. zw. „sąd boży”, polegający na pojedynku. Metoda ta była
podówczas stosowana w sądach polskich a opierała się na tem
przeświadczeniu, że stronie mającej słuszność użyczy Bóg
więcej siły, niż stronie winnej. Wynik pojedynku, w którym
szlachta walczyła na miecze, chłopi zaś na kije, rozstrzygał o
słuszności oskarżenia i winie. 1 ) Sąd boży wypadł na niekorzyść
panów z Bobolic, wszyscy czterej ulegli w pojedynku, wobec
czego wina ich przestała budzić wątpliwości. Jako upadli w
dowodzie mieli według dawnych praw ponieść śmierć z ręki
kata. 2 ) Ale od XIII wieku poczęto w Polsce w miejsce kary
śmierci stosować łagodniejszy system t. zw. „główszczyzny”,
polegającej na tem, że książę mógł w drodze łaski pozwolić
winnemu wykupić się od śmierci, przez złożenie na swe ręce
odpowiedniej sumy. 3 ) Korzystając ze swych praw, zasądził
Henryk II braci z Bobolic na karę główszczyzny. Ci nie
rozporządzając wymaganym okupem, zaproponowali swym
278