Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

jednak ciała nie znaleźli. Wobec ogromnych zasług Papieskiej
Misji Ratowniczej, rząd sowiecki czuł się mocno
zobowiązanym, dlatego, skoro papież zwrócił się do niego z
żądaniem oddania ciała bł. Andrzeja, władze wyraziły swą
zgodę, ale pod warunkiem, że sam kierownik misji, ks. Walsh
odwiezie je do Rzymu, co było prawie równoznaczne z
likwidacją misji. Po zreferowaniu sprawy papieżowi, Walsh
przyjął propozycję sowiecką. Dnia 8 września 1923 r. odbył on
konferencję z Cziczerinem w sprawie przejęcia relikwij, w pięć
dni później omówił tę sprawę z dyrektorem Sownarkomu,
Andrzejem Sabaninem. Sabanin kładł nacisk głównie na to, by
przewiezienie odbyło się w największej tajemnicy i drogą
wymijającą Polskę. Prośbę Walsha, by więziony arcyb.
Cieplak, dokonał rozpoznania ciała stanowczo odrzucono. 1 )
Dnia 21 września udali się księża Walsh i Gallagher, w
towarzystwie podsekretarza stanu Komisarjatu Spraw
Zagranicznych i trzech członków Czerezwyczajki, do muzeum
medycznego. Telegraficznie zawezwany ks. Baranowski,
przybył na czas do Moskwy, do muzeum nie został jednak
dopuszczony. Wobec tego doręczył on Walshowi dokładny
opis ciała, który wielce dopomógł przy jego zidentyfikowaniu.
Przybyłych wprowadził kurator muzeum do jakiegoś lamusa,
wypełnionego zniszczonemi i zaprószonemi meblami, figurami
woskowemi i innemi rupieciami. Tuż przy drzwiach stał
relikwjarz bł. Andrzeja.
1 ) Gallagher L. J., How we rescued the Relics of Blessed Andrew
Bobola, The Month 1924, February 116; — Ricuperazione del corpo del B.
Martire Andrea Bobola, Rocci, str. 198—219; Krzyszkowski Józef ks. T. J.,
Bł. Andrzej Bobola w drodze do Rzymu, Misje Katolickie, Kraków 1924, R.
43, n. 495, str. 79—85.
Szyby, umieszczone w bocznych jego ścianach, umożliwiły
zbadanie ciała, które, porównane z opisem ks. Baranowskiego,
uznano za identyczne.
Przygotowania do podróży dobiegały już końca.
Zdecydowano się na drogę przez Odessę i Konstantynopol,
uzyskano kolejowy wóz ciężarowy z Moskwy do Odessy i
postarano się o wizy ambasadorów tureckiego i włoskiego.
251