Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

1636) dokonał w 1626 r. zapisu na kolegjum sandomierskie a
w dziesięć lat później, „kazawszy się w chorobie gwałtem do
(tegoż) kolegjum zanieść i tam na rękach zakonnych… ducha
Bogu oddał.” Kanonik Kasper był stałym dobrodziejem domu
profesów w Krakowie, a w kościele św. Piotra w Krakowie
kosztem 10000 złp. fundował kaplicę św. Ignacego. Andrzej (†
przed 1668 r.) zapisał na kolegjum sandomierskie 4000 złp.
Z pełnem zaufaniem do zakonu oddawali Bobolowie
swych synów do szkół jezuickich. Nie ulega żadnej
wątpliwości, że przynajmniej dwu z nich, Jan w latach 1592—
1594 i Krzysztof w 1604, studjowali w akademji wileńskiej,
gdzie należeli do czynnych członków, akademickiej Sodalicji
Marjańskiej.
Nic też dziwnego, że w domach Bobolów, tak ściśle
związanych z Jezuitami, rodziły się powołania do tegoż
zakonu. Pierwszy poszedł w 1607 r. za głosem łaski Sebastjan,
który po święceniach kapłańskich całe swe życie zakonne
spędził na katedrze profesorskiej i na pełnieniu obowiązków
przełożonego. Niedługo po nim (w 1611 r.) przywdział suknię
zakonu Jezuitów, brat jego stryjeczny, Andrzej, który miał stać
się chlubą i koroną całego rodu.
3. — Sprawa pochodzenia, miejsca i czasu urodzenia bł.
Andrzeja Boboli, należy do najtrudniejszych problemów i
prawdopodobnie nazawsze pozostanie nierozwiązaną. W toku
najbardziej ożywionej dyskusji nad jego beatyfikacją,
zanotował, studjujący wówczas w Rzymie teologję, jezuita
polski Ignacy Moszyński, pod dniem 30 stycznia 1748 roku:
„W tej sprawie tak nie bardzo dobrze opatrzeni, że nie wiedzą
nawet, gdzie się narodził”. 1 ) Podobny stan i dzisiaj można
zauważyć, z tym dodatkiem, że to, co wówczas było pewnem,
obecnie uważać należy za błędne, a w najlepszym razie za
prawdopodobne tylko.
Dotyczy to w pierwszym rzędzie ustalenia imion
rodziców Andrzeja. Nie ulega wątpliwości, że należał on do
szeroko rozgałęzionej rodziny Bobolów, herbu Leliwa, piszącej
23