Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

udziałem papieża. Wywody promotora wiary doprowadziły do
tego, że członkowie obecni na sesji, głosowaniem odrzucili,
przedłożone jako cud, uzdrowienie Kuźmińskiego i powrót do
życia Głuszyńskiej. 6 ) Decyzję Kongregacji zatwierdził papież
osobnym dekretem, którym w myśl reskryptu z 23 kwietnia
1741 r., postulatorowie otrzymali ponowne pozwolenie na
przedstawienie sprawy męczennika łącznie z cudami. Cudów
wymagał dekret cztery i to udowodnionych zeznaniami
świadków naocznych. 7 ) Dziewięć dni później zapadła nowa
uchwała Kongregacji (22 V. 1749), stwierdzająca, że dla braku
odpowiednich świadków naocznych, prawdziwość męczeństwa
Boboli nie da się udowodnić wprost. Powstają jedynie dowody
1
) S. R. C. 1827, Sum. addit. super tertio, in secunda vero positione
octavo miraculo, str. 1—2, n. 1.
2
) Tamże, str. 4—11, n. 3.
3
) Tamże, str. 4—6, n. 3.
4
) Tamże, str. 3, n. 2; Hist. Coll. Pinsc. 1748, A. S. I. Lith. 50, k. 128.
5
) S. R. C. 1827, Sum. addit., str. 2—3, n. 2.
6
) S. R. C. 1827, Responsio ad novas et novissimas animadv., str. 1—
5.
7 ) Azevedo Emmanuel S. I., Sanctissimi D. N. Benedicti Papae XIV
doctrina de Servorum Dei beatificatione etc., Venetiis 1792, str. 13—19.
uboczne, mianowicie cztery cuda. 1 )
Wobec tego wysłuchano raz jeszcze opinji lekarzy o
2
cudach. Obok Pascoli’ego i Tarozzi’ego, ) wygłosił
przemówienie profesor medycyny teoretycznej na
uniwersytecie rzymskim, Marek Angelus Marcangeli, o
cudownem zachowaniu od rozkładu ciała Sługi Bożego i
uzdrowienie Brzozowskiej. 3 ) Dnia 26 listopada 1754 r. zwołał
Benedykt XIV drugie generalne, tym razem decydujące,
posiedzenie Kongregacji i uważnie śledził bieg dyskusji na
temat dowodów, mających wykazać, że śmierć Boboli posiada
charakter prawdziwego męczeństwa, sam jednak powstrzymał
się od wydania sądu o sprawie. 4 ) Dalszy rozwój wypadków
najlepiej oddaje dekret Benedykta XIV z 9 lutego 1755 r.,
którego ustęp najważniejszy brzmi następująco:
„Po odbytem posiedzeniu połączyliśmy się w
206