Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

3 ) S. R. C. 1739, Sum. n. 4, str. 36—40, § 30—44.
4 ) Martyrium gloriosum V. P. Andreae Bobola S. I. A. S. I. Lith. 45,
n. 62, k. 297; Elogium V. P. Andreae Bobola S. I. Lith. 61, k. 203.
5 ) Drews Joannes S. I., Fasti Societatis Iesu, Brunsbergae 1723, str.
187, n. 6; Pamiątka abo Katalog szczęśliwey śmierci niektórych zakonników
Societatis Iesu, Lwów, str. 61—63; Menologium Sanctorum et virorum
illustrium Societatis Iesu, Tyrnaviae 1730, str. 80; Cassani Joseph S. I.,
Glorias del segundo Siglo de la Compania de Jesus, Madrid 1736, T. IX, str.
74; Poszakowski Jan T. J. Kalendarz Jezuicki większy, Wilno 1740.
beatyfikacyjnych. 1 ) Kaznodzieja prymasa Teodora Potockiego,
jezuita Kazimierz Wieruszewski, w dziele swem „Laurea
poëtica Heroibus e Societate Iesu Sago et Toga inclitis in
singulos anni dies reflorescens” (Poznań 1719) pod dniem 16
maja umieścił wiersz o Boboli. 2 ) Znamiennem jest również, że
niewielki zresztą, ale pierwszy samodzielny życiorys
Męczennika, ogłoszono drukiem, nie w Polsce, ale w
Würzburgu. 3 ) Nie zaniedbywano też i innych środków, które
mogły przyczynić się do rozszerzenia czci Męczennika. W
Janowie na miejscu, gdzie według opinji ludności, znajdowała
się jatka, w której nastąpiło męczeństwo, spalona w czasie
pożaru miasta, wystawiono w 1717 r. krzyż pamiątkowy i
ogrodzono go sztachetami. 4 ) Papierowe obrazki Boboli,
wybijane w coraz to większej ilości, rozchwytywano wszędzie
tak pożądliwie, że niemile widziany był jezuita piński, któryby
ich przy sobie nie posiadał do rozdawania proszącym. 5 )
Doświadczali tego misjonarze pracujący w Pińszczyźnie,
przekonał się o tem i Sebastjan Rybałtowski, który w 1729
roku pracował na Wołyniu i przejeżdżał przez Ostróg, Zasław,
Cudnów, Korzec, Ołykę, Klewań, Czartorysk i t. d.
1 ) S. R. C. 1728, Positio super dubio: An sit signanda Commissio
introductionis Causae, str. 2; S. R. C. 1739, Sum. n. 4, str. 67—69, §228—
237.
2 ) „Gens Cosacorum furibunda, ferox
etc Opprimit insontem per vulnera mille
Bobolam,
Qui gentem studuit conciliare Deo.
Dilacerant ungues, dentesque, cutemque
recidunt,
Diffiduntque caput, dilaniantque
genas. Et nasum, labiumque secant, oculosque
172