Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

kolegjum chyrowskiego, wywieziony w 1914 r. przez Rosjan
na Syberję. Lud wypełnił obszerny kościół po brzegi.
Najpierw, po ingresie arcybiskupa do świątyni, odprawił
uroczystą wotywę proboszcz parafji św. Katarzyny w
Petersburgu, ks. Konstanty Butkiewicz. 3 ) Po wotywie sześciu
kapłanów, (pięciu dziekanów okolicznych i ks. Rostworowski),
ubranych w czerwone ornaty, przeniosło w procesji trumnę z
relikwjami z kaplicy przed wielki ołtarz. Arcybiskup zerwał
pieczęci i podniósł wieko
1
) Urban Jan ks. T. J., Wspomnienia z pracy w Petersburgu i Rosji 1907—
1910, w posiadaniu Autora.
2
) List Baranowskiego do Czermińskiego, z Połocka 11. IX. 1913.
3
) W związku z procesem arcyb. Cieplaka skazany przez bolszewików na
śmierć i zastrzelony.
a ks. Rostworowski stanął na ambonie i wygłosił
okolicznościowe kazanie, na tekst Księgi Mądrości: „Zdało się
oczom niezbożnych, że oni pomarli”. Po kazaniu kapłani
wyjęli święte szczątki z trumny, złożyli je na ołtarzu, zdjęli
dawne szaty i przystąpili do oględzin ciała, które nadal
zachowało pewien stopień elastyczności, owszem zauważono,
że w przekroju, przepiłowanej w 1857 r. ręki, tkanki,
otaczające kość, zachowały barwę różową. Trzy żebra wyjęto
na relikwje, poczem odczyściwszy ciało z prochu, przy
pomocy piórka i waty, odziano je w nowe szaty kapłańskie,
ułożono w metalowej trumnie, przygotowanej na
podwyższeniu koło ołtarza. Teraz odbyła się suma
pontyfikalna, po której procesjonalnie odniesiono trumnę do
kaplicy, gdzie arcybiskup zamknął ją i opieczętował. 1 )
2. — Tymczasem „czerwoni władcy na Kremlu”, czując
silniejszy grunt pod nogami, uplanowali zamach na relikwje
Błogosławionego. Pierwsze próby w 1919 r. „zbadania
relikwij” na rzekome żądanie mas pracujących, rozbiły się o
niezachwiane stanowisko arcybiskupa Cieplaka i silną postawę
Centralnego Komitetu Katolickiego. Wobec tego oczekiwano
sposobniejszej po temu chwili. Dnia 7 czerwca 1922 r. kadeci
czerwonej armji podali w „Izwiestjach Witebskich” wiadomość
o oględzinach relikwjarza, prawosławnej św. Eufrozyny w
246