Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

1 ) Wydano wówczas mnóstwo jednoarkuszowych życiorysów bł.
Andrzeja po włosku, na włoski też język przełożył życiorys, opracowany
przez ks. Czermińskiego i uzupełnił go nowemi wiadomościami ks.
Wawrzyniec Rocci T. J.
wzięła w niej udział, co znowu nie pozostało bez wpływu na
dalsze rozszerzenie kultu Błogosławionego. 1 )
Zaledwie, wskrzeszone do nowego bytu, państwo polskie
poczęło się konsolidować wewnętrznie i ustalać swe granice
zewnętrzne, miljonowa armja bolszewicka ruszyła na Warszawę,
chcąc ją pogrążyć w odmęcie i przeszczepić hasła rewolucyjne na
państwa Europy środkowej i zachodniej. W tej groźnej chwili,
obradujący w Częstochowie biskupi polscy, zwrócili się do papieża
Benedykta XV z gorącą prośbą o kanonizację błog. Andrzeja i
ogłoszenie go patronem, odradzającej się Polski, ufając, że opieka
jego uchroni Polskę od zagłady i przyczyni się do skrzepnięcia
katolicyzmu. 2 ) W tej myśli, po powrocie do Warszawy, zarządził
kard. Kakowski dnia 31 lipca, odprawienie nowenny w kościołach
archidiecezji, w dniach 6—15 sierpnia. 3 ) Dnia 8 sierpnia rozwinęła
się na ulicach stolicy wspaniała procesja z relikwjami bł. Andrzeja
Boboli i bł. Władysława z Gielniowa, patrona Warszawy, która
zgromadziła około 100.000 uczestników. Głos błagalny, który przy
wtórze dział, walczących tuż pod Warszawą armij, uniósł się
wówczas z tysięcy rozmodlonych serc do tronu Boga, przebił
niebiosa i wyjednał pomoc. W ostatnim dniu nowenny, 15 sierpnia,
armja polska odniosła świetne zwycięstwo nad bolszewizmem,
zakończone niedługo potem całkowitym pogromem na polu walki.
O kanonizację prosili obywatele Polesia, błagał o nią
również zakon Jezuitów. 4 ) Miłe były te prośby papieżowi
Benedyktowi XV, nie mógł im jednak zadośćuczynić pierwej, ażby
dwa nowe cuda były przedstawione i uznane przez Kongregację
Obrzędów. Wytężono zatem wszystkie siły w tym kierunku, by kult
bł. Andrzeja zatoczył jak najszersze kręgi, przeniknął wszystkie
warstwy społeczne i skłonił je do uciekania się do pomocy Boga,
przez pośrednictwo Męczennika, we wszelkich biedach i kłopotach
życiowych. Akcja ta wezbrała na sile przedewszystkiem od 1927 r.
Rozpoczął ją artykuł ks. Rostworowskiego „O kanonizację bł.
Andrzeja Boboli”, 5 ) pod wpływem
255