Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

Apostolo Pinscensi 1739.” 8 ) Autor jego, kustosz ciała
Męczennika,
1
) Diarium concernentium, k. 4, 6.
2
) Hist. Coll. Pinsc. 1743, A. S. I. Lith. 50, k. 42.
3
) Diarium concernentium, k. 10, 9.
4
) List z 26 lipca 1732 r. Diarium concernentium, k. 9; Hist. Coll.
Pinsc. 1733.
5
) Diarium concern., k. 9, 10.
6
) Hist. Coll. Pinsc. 1731, k. 75 v.
7
) Diarium concern., k. 11.
8
) APMP Rps n. 963. Stosza dedykował swą pracę jezuicie
Antoniemu Skorulskiemu, który zmarł 1770 r. Po 1773 r. dostał się ten
rękopis w ręce Ignacego
ks. Łukasz Stosza T. J., 1 ) podzielił swą pracę na trzy części.
Pierwsza zawiera życiorys Męczennika, przynoszący pewne
nowe szczegóły, nie wolny jednak od błędów. Część druga to
Officium na cześć Sługi Bożego wierszowane i wzorowane na
oficjach brewjarza. Nie jest ono arcydziełem ale dobrze oddaje
ducha czasu i ilustruje dzieje kultu Boboli w XVIII wieku.
Podobne właściwości mają litanje, stanowiące część trzecią.
Różnią się one znacznie od litanij o Męczenniku później
wydawanych. 2 ) Większą wartość naukową, posiada pierwszy
polski życiorys Męczennika, ogłoszony drukiem w
Sandomierzu w 1745 r. 3 ) Autor jego rektor kolegjum
przemyskiego Aleksander Sobieszczański T. J. odznaczał się
trzeźwością i krytycyzmem, dzięki czemu biografja Boboli,
wolna jest od legend, wymysłów i amplifikacyj i należy do
najlepszych prac w tym zakresie.
Z kasatą zakonu kult Męczennika chwilowo osłabł,
zupełnie nie zagasł jednak nigdy. Dalsze dzieje kultu łączą się
ściśle z losami męczeńskiego ciała Boboli.
Skrockiego, który przywiózł go z Połocka do Starejwsi, potem do
Piekar na Śląsku, gdzie zmarł 5. IV. 1851. W papierach po Skrockim
odnalazł go ks. Iwo Czeżowski T. J., skopjował a w 1858 r. podarował
oryginał Antoniemu Kurowskiemu T. J., wyjeżdżającemu na profesora
języka polskiego w konwikcie jezuickim w Metz. Oryginał dziś jest
nieznany, ciekawy ten zabytek zachował się w kopji, sporządzonej przez
215