Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

zbadaniem, dziejących się za sprawą Sługi Bożego, cudów
ułatwiał życzliwy biskup Odyniec, sam gorliwy czciciel
Andrzeja. 2 ) Kult Męczennika wzrastał z dnia na dzień. Świecili
tu przykładem i przodowali innym Jezuici. Codziennie po
obiedzie, po nawiedzeniu Najśw. Sakramentu, zstępowali
wszyscy do krypty, by pomodlić się u jego grobu. Wznowili
też stary zwyczaj, praktykowany jeszcze przed kasatą w Pińsku
i w dniu 30 listopada, uważanym za dzień urodzin Męczennika,
dopuszczali formalny szturm do nieba o jego beatyfikację, w
której to intencji kapłani odprawiali Msze św., klerycy zaś i
bracia zakonni przyjmowali Komunję św. i ofiarowywali inne
modlitwy. 3 ) Przykład ten nie pozostał bez echa w sercach
wiernych. Chociaż krypta nie była dostępna wszystkim i
otwierano ją jedynie wtedy, gdy ktoś o to specjalnie prosił,
mimo to wiele osób ją odwiedzało, jużto błagając o potrzebne
łaski, jużto dziękując za otrzymane dobrodziejstwa. Podobnie
jak w Pińsku, łaski, jakie spływały na czcicieli Sługi Bożego
były bardzo liczne. Do 1813 r. w księdze na ten cel
poświęconej zapisano ich przeszło sześćdziesiąt. 4 ) Wśród nich
na pierwszy plan wybijają się takie, jak stwierdzone przez
biskupa Odyńca, proboszcza ks. Szantyra i chirurga J. Reissa,
nagłe uleczenie dnia 26 lutego 1808 r. Praksedy Fiedorowej
Ambrosowej z ślepoty, którą cierpiała od 1805 r., jak
uratowanie od zguby tabunu liczącego przeszło dwieście koni,
tonącego już w rzece Donie, dnia 8 maja 1809 r., należącego
do
1 ) Hist. Coll. Polocensis S. I. 1808. Były to prawdopodobnie akta
procesów apostolskich, wydane w XVIII wieku.
2 ) List biskupa Odyńca do generała zakonu z Połocka 20 września
1808 r., Arch. Post. Gen. S. I. Rps T. VII, n. 2; Kopja APMP T. 750, str. 284.
3 ) Hist. Coll. Polocensis S. I.
4 ) Osnowa życia, męczeństwa i cudów W. Ks. Andrzeja Boboli T. J.
Cudownych łask doświadczenia po przeniesieniu z Pińska czcigodnych
zwłok W. Męczennika do Połocka, Arch. Post. Gen. S. I. Kps T. VII, n. 39.
podpułkownika pułku polsko ułańskiego, Karola Kunickiego, 1 )
jak wreszcie powrót do zdrowia umierających już Tadeusza i
Stanisława, dzieci doktora medycyny i filozofji Stanisława
227