Błogosławiony ANDRZEJ BOBOLA Towarzystwa Jezusowego. Życie

tchnie życiem i ruchliwością, ożywionej mowie towarzyszy
zawsze gestykulacja. Samem pojawieniem się w jakiemś
towarzystwie i naturalną swą wesołością, ożywia je i wprawia
w dobry humor. Stąd wszędzie mile widziany, nie zna wrogów,
wszyscy mu przyjaciółmi. Wszystko żywo go interesuje,
zawsze czynne organy zmysłowe, przysparzają mu mnóstwo
spostrzeżeń i wiadomości, które wypierają się wzajemnie i nie
pozwalają żadnej z nich zapuścić trwałych korzeni. Zawsze
czynna wyobraźnia sprawia, iż nie może on skupić uwagi na
jednym przedmiocie ale przenosi ją z tematu na temat,
podobnie jak motyl zmieniający, ustawicznie kwiaty, na
których na chwilę usiądzie. Liczne skojarzenia, poddawane
ustawicznie przez wybujałą fantazję, powodują przeskoki z
zagadnienia na zagadnienie, bez względu na zasady logiki. Z
natury jest sangwinik materjałem raczej na poetę, niż na
uczonego. Zdolny zazwyczaj i utalentowany w wielu
kierunkach, uczy się wielu rzeczy, zdobywa wieje wiadomości
encyklopedycznych, zna się zczasem na wszystkiem, ale na
niczem gruntownie. Z zamiłowaniem zwraca się do tych tylko
przedmiotów, które nie wymagają większego wysiłku
umysłowego i raczej rozbudzają fantazję, niż rozwijają rozum.
Prawda, piękno i dobro łatwy mają doń przystęp, trwałego
wpływu jednak na niego nie wywierają. Pozbawiony
samolubstwa, zawsze gotów do usług, głęboko odczuwa i
współczuje z cierpieniem, ale tylko przez krótki czas. Obiecuje
wiele, nawet zbyt wiele, wskutek czego obietnic prawie
zupełnie nie dotrzymuje. W opowiadaniu przesadza, w
uczuciach zmienny, w pragnieniach goni za przyjemnościami.
Krótko mówiąc, lekkomyślność, próżność, rozprószenie, żądza
rozrywek i użycia, swawola, płytkość, uczuciowość,
towarzyskość, ofiarność, uległość i wesołość, to wady i zalety
temperamentu sangwinicznego.
1
) „complexionis sanguineae”, Cat. trien. Prov. Lith. II, 1639, A. S. I.
Lith. 9, k. 80.
Zdradza go już wygląd zewnętrzny: delikatna i smukła
budowa ciała, lekki chód, kwitnąca cera, otwarte, wesołe i
134