HET ARCHIEF VAN LUCIUS POMPEIUS NIGER - E-thesis

2.4.2.1 Prosopografische redenen
Reeds in de uitgaves van de teksten werd erop gewezen dat de vijf teksten op
prosopografische basis sterk met elkaar verbonden zijn (Pompeius junior, Syrion, Herennia,
Thaisous, Charitous komen in verschillende van de teksten voor in dezelfde familierelaties,
cf. ook de prosopografie in de bijlage).
Het is echter steeds gevaarlijk om op prosopografische basis onaanvechtbare conclusies te
trekken. Dat is zeker het geval bij Egyptische en Griekse namen, die inderdaad veelvuldig
voorkomen. Bij Romeinse namen liggen de zaken toch iets anders. Een naam als Pompeius
in de chora in de eerste eeuw was toch eerder zeldzaam. In het geval van Herennia, vermeld
in vier van de vijf papyri, is dit nog meer het geval. Voor de eerste eeuw geeft de DDBDP
slechts drie andere papyri waarin de naam voorkomt en dat zijn precies onze teksten VIII, X
en XI. Bovendien wordt Herennia in ieder van onze teksten aangeduid als dochter van
Pompeius. Het is dan ook op zijn minst waarschijnlijk dat deze vijf papyri op
prosopografische basis één geheel vormen.
2.4.2.2 Datering
Twee van de papyri zijn gedateerd: tekst XI werd opgesteld op 18 januari 57 en tekst XII op
15 oktober 64. Tekst VIII, IX en X zijn niet gedateerd, maar Eitrem en Amundsen, de
uitgevers van tekst VIII, IX en X hadden in hun uitgave reeds op paleografische gronden een
datering in de eerste eeuw voorgesteld 366 . De met zekerheid gekende dateringen van tekst
XI en XII komen dus overeen met de op basis van het schrift opgestelde dateringen van tekst
VIII, IX en X. Het is om deze reden dat de datering van tekst VIII, IX en X gepreciseerd werd
tot 'midden eerste eeuw' in de uitgaves van deze papyri.
2.4.2.3 Museumarcheologie
Indien deze papyri één archief vormden in de Oudheid, moet er een verband zijn tussen de
aankopen van deze papyri door de verschillende collecties 367 . M.a.w. we moeten dus nagaan
of de hier gepubliceerde papyri van de collectie Merton, Fouad en Oslo op eenzelfde
moment aangekocht werden. Reeds in de uitgaves van de papyri werden telkens de
365
S. DARIS (1984), p. 79. Hij haalt daarbij ongeveer dezelfde argumenten aan als wij zullen hanteren voor het
verenigen van tekst VIII tot en met XII tot het gehele 'archief van Pompeius'. Het artikel van Daris is om
onduidelijke redenen nooit opgenomen in de Berichtigungsliste.
366
S. EITREM - L. AMUNDSEN (1951), p. 177.
367
Dit is het tweede criterium van de museumarcheologie, zoals geformuleerd door K. VANDORPE (1994), p.
293. Cf. ook deel 1.4.
122