HET ARCHIEF VAN LUCIUS POMPEIUS NIGER - E-thesis

dat van Karanis in het noordoosten van het Fajoem, een dorp waar heel wat veteranen zich
vestigden. Veteranen leefden inderdaad niet gelijkmatig verdeeld over Egypte en hoewel
sommige veteranen afgescheiden leefden van een veteranengemeenschap, valt het toch op
dat we regelmatig concentraties van veteranen ontmoeten 507 . Een mooi voorbeeld hiervan is
precies de Arsinoïtische gouw 508 .
Een vierde argument meen ik te kunnen onderscheiden in de formulering van Nigers
censusaangifte (tekst VII B) en zijn eigendomsaangifte (tekst VII C). Er worden formuleringen
gebruikt die enkel uit de Arsinoïtesgouw (tekst VII B) bekend zijn of die doen vermoeden dat
de aangiftes in een andere gouw geredigeerd werden. De argumentatie heb ik bij mijn
bespreking van tekst VII B uitvoerig behandeld (cf. deel 3.1.1.7)
Prof. Vandorpe adviseerde me de herkomst te onderzoeken van de andere papyri die
tesamen met mijn archief gevonden werden. Een uitvoerig onderzoek hiernaar kon niet meer
gevoerd worden, een must voor toekomstige onderzoekers. Merken we slechts het volgende
op. Eén van de Yale-papyri (P. Yale inv. 1532) die met zekerheid samen met tekst VII en XIII
werd aangekocht (cf. de gegevens bij de uitgaves van deze teksten), komt uit Ibion
Eikosipentarouron, een dorpje in de Arsinoïtesgouw. Van de andere gepubliceerde papyri die
met zekerheid samen met tekst VII en XIII werden aangekocht, lijkt de herkomst onbekend
(het zijn bijna allemaal literaire papyri). Heel interessant is dat P. Fouad 18 (Inv. 177, een
inventarisnummer dat dus erg dicht ligt bij de teksten uit de Fouad-collectie in ons archief) uit
Oxyrhyncha komt. Dit is hetzelfde dorp als datgene dat op het adres van tekst XII verschijnt,
een brief die gericht is aan Pompeius. In de comm. bij tekst XII.20 zagen we reeds dat er
slechts negen à tien papyri uit de eerste eeuw bewaard zijn uit dit dorpje; de kans op toeval
wordt hiermee erg klein.
507 R. ALSTON (1995), p. 39; F. MITTHOF (2000), pp. 390-391 merkt m.i. correct op dat veteranen zich in elkaars
buurt vestigden omdat het dan gemakkelijker was om hun privileges te laten gelden tegenover de lokale
bevolking en de lokale ambtenaren.
508 R. ALSTON (1995), p. 50; F. MITTHOF (2000), p. 391 n. 51. Een echt voor de hand liggende reden waarom
de soldaten het noordoosten van het Fajoem precies uitkozen als vestigingsplaats, is er overigens niet. Cf. R.
ALSTON (1995), p. 50. Het was in ieder geval niet het resultaat van een strikt regeringsbeleid: de regering
speelde weinig rol in deze materie. Cf. R. ALSTON (1995), pp. 51-52; F. MITTHOF (2000), p. 387. Veteranen
lijken zich eerder te hebben mogen vestigen waar ze wilden. Cf. R. ALSTON (1995), p. 49.
150