HET ARCHIEF VAN LUCIUS POMPEIUS NIGER - E-thesis

veteranen van de legioenen, anderen van de auxilia, anderen van de ruiterij, anderen van de
vloot, zodat jullie niet allemaal dezelfde rechten hebben. Ik zal jullie zaak ter harte nemen. Ik
heb geschreven naar de gouwstrategen opdat de keizerlijke constitutie ten volle
gerespecteerd wordt ten aanzien van jullie, ieder volgens zijn eigen recht.
Commentaar:
De tekst is een kopie van een oorspronkelijke akte van een rechtszitting 750 die een klacht
behandelde van veteranen. Waarover de klacht van de veteranen precies handelde is
voorwerp van discussie, maar nagenoeg alle moderne commentatoren denken dat het hier
gaat om privileges die de veteranen bij hun ontslag kregen.
Eerst wordt de samenstelling van de rechtbank weergegeven (r. 2-9) en daarna het vonnis
van de prefect (r. 10-16). Het vonnis van de prefect alludeert op de eis zelf van de veteranen,
namelijk op een cavri" die hen door de keizer verleend was. Verder verwijst het oordeel
naar een brief van de centrale administratie aan de strategen.
r. 4-9: Hoewel zijn naam niet verschijnt valt het niet te betwijfelen dat deze rechtszitting
voorgezeten werd door de prefect en dat de uitspraak op r. 10-16 de zijne is 751 .
r. 8: Door vaststelling in een andere papyrus dat een cilivarco" (een tribunus militum)
aanwezig kan zijn op een consilium geeft Daris een bijkomend argument voor de aanvulling
áciliavírcwn 752 .
r. 10: Op de vraag naar de identiteit van de missicii en over de problematiek rond de
zinssnede "betreffende het burgerrecht" (dat op het eerste gezicht bezwaarlijk op iemand als
Pompeius Niger kan betrekking hebben) komen we terug in deel 1.3.2.2 en 1.3.2.3
r. 11: Kaiº provteron betekent volgens Scherer niet noodzakelijk dat er een tweede,
vroegere rechtszitting geweest was over de zaak. Hij verwijst als voorbeeld naar de
informele ontmoetingen in tekst XIII die voorafgingen aan de rechtszitting, maar blijft
weigeren een verband te zien tussen de twee papyri. Scherer geeft toe dat de prefect op
precies dezelfde norse toon en met hetzelfde ongeduld spreekt als in tekst XIII ("ici et là,
c'est le même ton bourru, la même impatience à renvoyer chez eux les plaignants, la même
749 Cf. comm. bij r. 10.
750 J. SCHERER (1939), in P. Fouad 21, p. 39; L. WENGER (1942), p. 374 en S. DARIS (1962), p. 124 sluiten
zich bij deze voor de hand liggende interpretatie van de tekst aan.
751 J. SCHERER (1939), in P. Fouad 21, comm. bij r. 4-9.
204