HET ARCHIEF VAN LUCIUS POMPEIUS NIGER - E-thesis
HET ARCHIEF VAN LUCIUS POMPEIUS NIGER - E-thesis
HET ARCHIEF VAN LUCIUS POMPEIUS NIGER - E-thesis
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
3.5.4 Was Pompeius Niger een exponent van de vroege<br />
romanisering?<br />
Kunnen we Pompeius Niger, de eerste legioenveteraan uit de chora, als iemand<br />
beschouwen die de romanisering binnenbracht in het Egyptische binnenland? Eerst bekijken<br />
we wat de moderne vorsers ons over veteranen en romanisering in vroeg-Romeins Egypte<br />
kunnen leren. Daarna onderzoeken we in welke onderzoeksstroming het geval van<br />
Pompeius Niger het best past.<br />
3.5.4.1 Romanisering door veteranen in vroeg-Romeins Egypte?<br />
In zijn studie over soldaten en veteranen in eerste-eeuws Oxyrhynchus beschouwt<br />
Whitehorne niet zozeer de Alexandrijnen met Romeins burgerrecht dan wel de militairen als<br />
essentieel voor de langzame romanisering van de Egyptische chora 664 .<br />
Mitthof geeft toe dat de veteranen enkele elementen van de Romeinse cultuur overnamen.<br />
We zien dat vooral in de naamgeving. Bij hun indiensttreding namen de peregrini een<br />
Latijnse naam aan en gaven doorgaans ook Latijnse namen aan hun kinderen. Zelfs<br />
vrouwen droegen in grote aantallen een Latijns nomen en soms zelfs een Latijns gentilicium<br />
en cognomen. Verder werden ook sommige juridische documenten in het Latijn opgesteld<br />
(cf. vooral de geboorteakten) en zien we hier en daar het Romeins recht zijn intrede doen 665 .<br />
Maar Mitthof betwijfelt of dit alles een teken van acculturatie is. Het gebruik van Latijnse<br />
namen gebeurde vooral voor prestigedoeleinden. De Latijnse taal wordt door veteranen van<br />
Egyptische herkomst en hun familieleden nooit in privé-context gebruikt. Romeinse cultuur<br />
en taal worden volgens Mitthof enkel dan benut, wanneer de veteranen hun sociale status<br />
wilden benadrukken, wanneer de heersende macht nabij was of wanneer het omwille van<br />
rechtszekerheid noodzakelijk was. Overname van Romeinse elementen bleef steeds<br />
doelgericht en er was nooit sprake van echte acculturatie. Wat betreft hun culturele identiteit<br />
bleven de militaire families sterk verbonden met de Grieks-Egyptische omgeving 666 .<br />
663<br />
Zowel J. KRÜGER (1990), p. 83 als S. DARIS (2000), p. 215 dateren tekst II nog in 114/133 n. C. Dat is<br />
onjuist. Cf. de gegevens bij de uitgave van tekst II.<br />
664<br />
J.E.G. WHITEHORNE (1990), p. 546. Meer precies gaat het volgens Whitehorne bij de 'katalysatoren' van de<br />
romanisering vooral om drie categorieën: Romeinse auxilia-soldaten van Greco-Egyptische achtergrond, servi<br />
Caesaris of vrijgelatenen van Romeinse officieren. Het lijkt me evident dat men ook Egyptische veteranen van het<br />
legioen (i.c. Pompeius Niger) bij deze categorie mag onderbrengen.<br />
665<br />
F. MITTHOF (2000), p. 391.<br />
185