HET ARCHIEF VAN LUCIUS POMPEIUS NIGER - E-thesis

Bij dit alles zou ik zelf nog twee opmerkingen willen plaatsen. Al te gemakkelijk wordt
vergeten dat we helemaal geen informatie krijgen uit Alexandrië en de Delta, de gebieden in
Egypte met de grootste bevolkingsdichtheid en dat algemene besluiten over veteranen en
romanisering van Romeins Egypte heel gevaarlijk zijn 667 . Ten tweede moet, in het voordeel
van Mitthofs visie, ook opgemerkt worden dat de veteranen nooit meer dan 5% van de
bevolking van Romeins Egypte uitmaakten 668 en men dus hun numerieke impact (ook wat
betreft romanisering) op de lokale bevolking niet moet overschatten. Daarbij komt nog dat de
veteranen zich gewoonlijk in clusters vestigden en dus niet volledig opgingen in de
omringende bevolking (cf. deel 2.5.2.3.2b).
3.5.4.2 Lucius Pompeius Niger en de romanisering
Precies zoals Mitthof al aangaf (cf. supra) betitelt Pompeius Niger zich steeds met zijn tria
nomina en geeft hij een aantal van zijn kinderen Romeinse namen (Fuscus, Herennia en
Pompeius junior). Verder zien we dat hij documenten waarvoor dit juridisch noodzakelijk was
(nl. tekst IV) in het Latijn liet opstellen en alle andere (juridische en private) teksten in het
Grieks liet opstellen. Contra Mitthof kan aangevoerd worden dat de familieleden van onze
legioenveteraan in hun privé-correspondentie de vader steevast met zijn Romeinse
gensnaam Pompeius benoemen en dat hij dus ook in familiale context blijkbaar zijn
geboortenaam Neilos niet meer gebruikte. Maar of hieraan dan de conclusie mag gehecht
worden dat Pompeius zich naast de naamgeving ook op alle andere gebieden (godsdienst,
cultuur, enz.) zich volledig richtte op de Romeinse cultuur en dit ook op zijn Egyptische
omgeving afstraalde, kan ernstig in vraag gesteld worden. In tekst XI wordt van zijn familie
alleszins nog een bijdrage voor de Egyptische cultus van Sobek gevraagd. Mij lijkt
Pompeius, net zoals Mitthof stelt, eerder uit noodzaak of uit drang naar statusbevestiging
Romeinse gebruiken en symbolen aan te nemen, maar veel verder dan hypotheses kunnen
we op het vlak van een ingewikkelde term als "romanisering" met dit kleine archief natuurlijk
niet geraken.
666
F. MITTHOF (2000), p. 392. Volgens hem is ook Alston die mening toegedaan (cf. p. 393 n. 62).
667
Cf. ook F. MITTHOF (2000), p. 388.
668
G. WESCH-KLEIN (1996), p. 196 (nergens in het Romeinse Rijk meer dan 5 %); F. MITTHOF (2000), p. 378
n. 2 (3 à 5% in Egyptes chora).
186