HET ARCHIEF VAN LUCIUS POMPEIUS NIGER - E-thesis

De vijf papyri waarvan ik hier een uitgave zal verzorgen, werden voor het eerst als één
archief - dat hier het 'archief van Pompeius 252 ' zal genoemd worden - beschouwd door S.
Daris in 1984 253 . De argumentatie herneem ik na de uitgave van de teksten. In deel 2.4.3
tracht ik aan te tonen dat deze vijf teksten bij het archief van Lucius Pompeius Niger moeten
gevoegd worden. De informatie die de nieuwe papyri ons verstrekken over de herkomst van
het archief, komt ter sprake in deel 2.5.2.3.2 en 2.6.
2.4.1. De teksten
Volgende teksten komen aan bod:
Tekst VIII = P. Oslo inv. 1475 = SB VI 9120 (midden eerste eeuw)
Tekst IX = P. Oslo inv. 1460 = SB VI 9121 (midden eerste eeuw)
Tekst X = P. Oslo inv. 1444 = SB VI 9122 (midden eerste eeuw)
Tekst XI = P. Mert. II 63 (18 januari 57)
Tekst XII = P. Fouad 75 (15 oktober 64)
De volgorde van de teksten in de uitgave is diegene waarin de papyri werden toegevoegd
aan het 'archief van Pompeius'. Om de lezer te helpen bij de lectuur, vind je in de bijlage een
stamboom die enkel en alleen op basis van tekst VIII-XII werd opgesteld 254 .
We krijgen in deze vijf papyri te maken met een familie die in de Arsinoïtesgouw woonde, d.i.
de huidige Fajoem-oase (cf. deel 2.1.4.2). De vijf documenten zijn alle privé-brieven van vier
verschillende afzenders, gericht aan eenzelfde Pompeius. De vijf papyri werden door de
verschillende collecties aangekocht in de vroege jaren dertig. Van tekst VIII tot en met XI
hebben we het exacte jaartal, namelijk 1934; van tekst XII weten we enkel dat ze werd
aangekocht in 1930 of in de jaren die daarop volgen.
De papyrologie heeft de naam het échte leven in de Oudheid van een bredere groep van
sociale klassen naar voren te brengen. Nog meer dan in de juridische documenten leer je in
deze brieven het ware, dagdagelijkse familiale en private leven kennen van een op dit vlak
world probably fell in a range from twenty to thirty years." Voor deze approximatieve schattingen gaat hij te rade
bij comparatief bewijsmateriaal en niet bij de censusaangiftes. Cf. W. SCHEIDEL (2001), p. 178.
252
Geheel volgens de conventies overigens want Pompeius is de (eerste en) laatste bezitter geweest van dit
archief.
253
S. DARIS (1984), pp. 75-79, vooral pp. 78-79. Het archief verschijnt niet op
http://lhpc.arts.kuleuven.ac.be/archives.html.
92