HET ARCHIEF VAN LUCIUS POMPEIUS NIGER - E-thesis

3.4 Tekst V vergeleken met andere leercontracten
We gaan na in welke mate er verschillen of gelijkenissen zijn tussen tekst V en de andere
leercontracten op het vlak van de persoon die het contract opmaakt, de leerling die in dienst
treedt, het doel van de opleiding, de sector waarin de opleiding gebeurde en de
arbeidsomstandigheden.
3.4.1 Wie beslist over de opleiding?
Met één uitzondering werden alle contracten opgemaakt door een derde partij (een
slaveneigenaar of verwant) en niet door de leerling zelf 600 . Dat is ook hier het geval. Het is
Pompeius Niger die zijn zoon toevertrouwt aan Menodoros en Fuscus zelf lijkt hierbij weinig
of geen beslissingsrecht te hebben. Ook dat laatste is in overeenstemming met de andere
leercontracten 601 .
3.4.2 Welke jongeren gaan op leercontract?
In de leercontracten vinden we drie categorieën van leerlingen: mannelijke slaven, slavinnen
en vrijgeboren mannen. Fuscus behoort tot de laatste categorie, die overigens in de
meerderheid is 602 .
3.4.3 Wat was het doel van de opleiding?
Als toekomstige hoofden van families was het essentieel dat vrije jongeren een beroep
aanleerden waarmee ze in het onderhoud van hun families konden voorzien als ze
volwassen werden. Op korte termijn kon het een extra inkomen voor de ouders betekenen 603 .
Het is m.i. niet dadelijk nodig dat de gepensioneerde (en dus relatief welgestelde)
legioenveteraan Pompeius Niger zijn zoon Fuscus om persoonlijke financiële redenen het
beroep van wever laat aanleren. Het beroep dat Fuscus aanleerde ('zittende wever') was
heel prestigieus (cf. comm. bij V.2). M.i. kon Pompeius Niger, dankzij de geldsommen die hij
had verdiend bij het leger, zijn zoon een luxe-opleiding verschaffen waarmee Fuscus later
meer dan met een gewone weversopleiding zou verdienen.
599 D. RATHBONE (2001), p. 111.
600 K. BRADLEY (1991), p. 108.
601 K. BRADLEY (1991), p. 108.
602 K. BRADLEY (1991), p. 108.
173