HET ARCHIEF VAN LUCIUS POMPEIUS NIGER - E-thesis

ajpografaiv opgesteld werden door de bibliothecarissen zelf op basis van andere
documenten. Wegens tijdsgebrek konden de studies van Avogadro, Harmon en Wolff over
deze materie niet meer gelezen worden 584 .
Het is wel duidelijk dat de ajpografaiv, wie ze dan ook mag opgesteld hebben, volgens
Burkhalter bewaard werden in de biblioqh'kai tw'n dhmosivwn lovgwn (en later de hJ tw'n
ejgkthvsewn biblioqhvkh). Dat is een ernstig probleem, want dat zou betekenen dat tekst VII
A en C (en dan ook tekst VII B, want oorspronkelijk waren de drie papyri samengelijmd) in de
biblioqh'kai tw'n dhmosivwn lovgwn werden teruggevonden en niet in het archief van
Pompeius Niger. M.i. behoort tekst VII wel tot het archief van Pompeius Niger. De
museumarcheologie levert hiervoor een belangrijke aanwijzing: tekst VII werd bijna
gelijktijdig aangekocht met de andere teksten van het archief. De toevoeging van tekst VII
aan het archief wordt overigens door geen enkele moderne onderzoeker betwist. Ik zou de
gebeurtenissen als volgt reconstrueren. Pompeius Niger diende in 60 en 64 n. C. een
aangifte in bij de biblioqh'kai tw'n dhmosivwn lovgwn. Deze bewaarden de originele
aangiftes, maar stelden voor Pompeius Niger telkens een kopie op. De kopie werd opgesteld
door een klerk van het bureau en ondertekend door de bibliophylax. Zo verklaar ik de
verschillende handschriften op de papyrus. De kopie werd teruggezonden aan Pompeius
Niger die zowel de eigendomsaangifte uit 60 (VII A), als de censusaangifte uit 62 (VII B) en
de eigendomsaangifte uit 64 (VII C) aan elkaar kleefde en in zijn archief opborg. Interessant
is in deze context dat volgens Cockle de bibliophylakes van de biblioqh'kai tw'n dhmosivwn
lovgwn tegen betaling gecertificeerde kopies van de documenten uitvaardigden. Tekst VII A
en C zijn m.i. precies zo'n gecertificeerde kopies.
584 A.M. HARMON, Egyptian Property Returns, in YCLS 4 (1934), pp. 133-234, specifiek over deze materie op pp.
188-196; S. AVOGADRO, Le ajpografaiv di proprietà nell' Egitto greco-romano in Aegyptus 8 (1927), pp. 43-88;
H. WOLFF (1978), pp. 223-254. Dat is ook de reden waarom ik in mijn studie niet dieper inga op de verschillende
169