Mooie motorverhalen - Jos Lammers

nooit vertrouwd is geworden. Het centrum van het stadje zal
er misschien heel anders uitzien, maar ik heb geen zin om
over glibberige keien en tramrailsen die vol water staan de
weg daarheen te zoeken. Verder dus.
Na Umeå verlaat ik de route die ik me bij het plannen van
de reis had voorgenomen. Ik zou helemaal langs de
Botnische Golf terug naar het zuiden gaan en zo als het ware
een groot rondje langs twee zeeën maken. Maar aan de
oostkust is het me veel te saai. Van de zee krijg ik
nauwelijks iets te zien en de kustweg is zo recht en goed
onderhouden dat ik op mijn tanktas in slaap dreig te vallen.
Het landschap doet nogal Nederlands aan: riet, gras,
kabbelend water en dennenbossen, veel dennenbossen.
Daarom besluit ik terug te gaan naar het binnenland,
richting Strömsund en Östersund, naar een deel van
Zweden dat ‘Jämtlands Län’ heet, een naam die klinkt naar
grote beloftes. Toen ik met haar in Zweden was, stond het in
ieder geval voor onbereikbare ruigheid. Na de gelikte
supermarkten en keurige wegen van de oostkust, zal dat
voor mij misschien de sfeer van het noorden weer wat
terugbrengen. Dacht ik, maar voorlopig brengt het vooral
nog veel meer regen.
Wanneer ik mijn warme trui uit de motorkoffer haal, merk ik
dat de kleren in mijn tas aan één kant nat zijn geworden. Dat
is een flinke tegenvaller, want tot nu toe functioneerden
mijn koffers en Ortliebtas perfect.
100