Mooie motorverhalen - Jos Lammers

straatje. Ik stuur de motorfiets naar een schaduwplekje
naast een kerk die daar staat en zet hem op de zijstandaard.
Ik merk dat mijn benen trillen. Ook om mijn mond en in
mijn handen voel ik een beving die ergens van binnen komt
en zich niet laat bedwingen.
“Zag je die kinderen?” vraag ik.
Michiel knikt. “Die letten echt helemáál niet op”, zegt hij.
“Schrok je van het harde remmen?”
“Neuh”, zegt hij en kijkt me wat verbaasd aan. “Maar wel
van die bocht. Waarom deed je dat?”
“Als ik harder zou remmen, zouden we onderuit gaan. En ik
wilde ze niet raken, dus moest ik er omheen.” Ik probeer
het zo simpel mogelijk te vertellen. We lopen samen naar
een cafeetje aan de rand van het plein. Michiel laat tijdens
het lopen zijn helm tegen zijn bovenbeen bonken.
“Het ging wel heel mooi”, zegt hij wanneer we het randje
schaduw binnenstappen dat met een scherpe lijn het café
van de rest van het plein scheidt.
Een uur later rijden we Brugge binnen. Ik rijd rustig door
het drukke verkeer. Ik heb een stafkaart van de omgeving
onder het plastic in mijn tanktas zitten en tijdens het rijden
kijk ik telkens even of de richting klopt. Voor zover ik de
omschrijving in de campinggids begrepen heb, moeten we
ongeveer dwars door de stad heen naar de wijk Sint Kruis.
Ik volg de ringweg rond het centrum van de stad, richting
Maldegem. Zodra ik op die route de stad weer verlaat, moet
daar ergens de camping zijn.
185