Mooie motorverhalen - Jos Lammers

“Nee”, zeg ik.
“Jammer. Dan gaat het niet zo goed.” Hij probeert nog even
in een paar standen om het plaatje dat hij in zijn hoofd heeft
in het lensje van de zoeker te vinden.
“Ik zal in het water moeten”, besluit hij dan. Voor ik het
weet stapt hij met zijn gymschoenen aan de zee in en gaat in
een bevallige houding op zijn zij in het water liggen.
“Je wordt helemaal nat joh”, zeg ik.
“Nou én?” vraagt hij, zonder op te kijken van zijn fotografie.
“Eigenlijk moet het nog lager”, zegt hij, “maar dat kan die
van jou niet.”
Ik kijk naar zijn rond de camera gebogen jongenslijf waar
het water nu aan alle kanten omheen spoelt. Oranje
gekleurd licht valt op zijn gezicht, waar de felle zon van
vanmiddag nog in nestelt. Hij lijkt min of met tevreden met
het beeld en drukt een paar keer af. Dan staat hij op en
geeft het toestel aan mij terug.
“Ik ben nu toch nat, hè?” vraagt hij.
“Hoezo?” Maar dat had ik net zo goed niet kunnen vragen,
want op hetzelfde moment laat hij zich ruggelings
achterover in het water vallen. “Het is lekker”, roept hij,
“kom je ook?”
“Nou, ik houd mijn spullen liever droog”, roep ik naar hem,
terwijl hij spetterend de zee verder inloopt en zich
ondertussen nog een paar keer languit laat vallen. Ik ga in
het zand zitten dat de warmte van de dag heeft opgeborgen.
Het late licht valt op Michiel die zich met luide schreeuwen
door het water laat rollen. Druipend komt hij even later naar
de kant. Hij gaat naast mij zitten en samen kijken we naar
196